Broszura ta została przygotowana dla państwa przez Dyrektoriat na rzecz Badań Historycznych i Pseudohistorycznych. Zwięźle przedstawia ona oś czasu dziejów naszej organizacji, począwszy od naszych podwalin późnośredniowiecznych, a skończywszy na nowoczesnej restrukturyzacji naszej organizacji w XIX wieku.
tagshow
Najlepsza praca | Top 10 przekładów | Najlepszy Joke | Top 10 | Aktywny kontrybutor | Zwycięzca konkursu | Drugie miejsce na konkursie | Zwycięzca wyzwania |
3.8 (4) |
3.8 (4) |
Val,
Oto nasz aktualny projekt V2/12 dla DBHP. Oczywiście to wersja niedokończona; czekamy, aż Dyrektoriat zatwierdzi obecną kombinację informacji prawdziwych i fałszywych. Upierali się, by co najmniej 15% było całkowicie fałszywe, co wydaje się nadmiarem. Daj znać, co o tym sądzisz, a ja prześlę ci pełną wersję, gdy tylko otrzymamy materiały z OUZI.
Ciągle powtarza się, że większość materiałów o wiekach XVII i XVIII jest zaginiona z powodu kryzysu przechowalniczego z zeszłego miesiąca, ale zadbam o to, byś była na czasie. Lwia część materiałów powojennych też jest wybrakowana; otrzymaliśmy sporo od ludzików z PSOA, ale i tak ich materiały są ograniczone. Zresztą sama zobaczysz.
— Doug
Krótka historia Autorytetu
Seria 2. z 12
Broszura ta została przygotowana dla państwa przez Dyrektoriat na rzecz Badań Historycznych i Pseudohistorycznych. Zwięźle przedstawia ona oś czasu dziejów naszej organizacji, począwszy od naszych podwalin późnośredniowiecznych, a skończywszy na nowoczesnej restrukturyzacji naszej organizacji w XIX wieku.
Uwaga: gwoli zadbania o bezpieczeństwo chronologiczno-teleologiczne niektóre albo wszystkie zdarzenia opisane w tym kompendium mogły zostać częściowo lub całkowicie sfabrykowane. Skontaktuj się z reprezentantem DBHP swojej placówki celem zasięgnięcia dodatkowych informacji.
Auctoritas Impertus
Rok 1456: W przygotowaniach do nieudanej wyprawy krzyżowej z 1456 r., organizowanej w celu odzyskania Konstantynopola od Turków, Papież Kalikst III powołuje Auctoritas Impertus, częściowo niezależną odnogę Inkwizycji Papieskiej. Organizacja ma za zadanie działać ponad podziałami politycznymi Europy celem zwalczania narastających najazdów tureckich na chrześcijańską Europę z wykorzystaniem wszelkich dostępnych środków, nawet paranormalnych. Auctoritas na początku złożone jest głównie z kleru, lecz wkrótce zaczyna przyjmować w swoje szranki uczonych, mistyków, alchemików oraz żołnierzy z terytoriów chrześcijańskich.
Dni 16-17 lipca 1462 r.: Agenci Auctoritas, towarzysząc Władowi Palownikowi, wykorzystują, tzw. bestię z krwi w czasie nocnego ataku na obozowisko Sułtana Mehmeda II. Atak kończy się porażką, spowodowanej głównie tym, że kreatura uwolniła się ze swoich więzów. Wkrótce zaczynają się rozpowszechniać pogłoski o rzekomej mocy dzierżonej przez Auctoritas w służbie Kościołowi.
Dzień 8 października 1480 r.: Szpiedzy Auctoritas wykorzystują napięcie pomiędzy Wielkim Księstwem Moskiewskim a Złotą Ordą Akhmata-chana, by wyprowadzić wielki zbiór tajnych dokumentów skradzionych przez Mongołów w czasie oblężenia Bagdadu z 1258 r. Wśród dokumentów znajduje się wiele bardzo starych, przetrwałych prac opisujących filozofie oraz przekonania grupy osób zwaneh dzisiaj Dziećmi Nihila.
Lata 1480-1482: Ze wsparciem portugalskiej rodziny królewskiej oraz papieża odkrywca Diogo Cão rozpoczyna rozszerzoną eksplorację zachodniego wybrzeża Afryki. Auctoritas zakładają swoje pierwsze przyczółki w Afryce.
Maj 1521 r.: Papież Leon X wydaje tajne polecenie zabójstwa Marcina Lutra, który zostaje przechwycony w lesie, w pobliżu Wittenbergu, przez agentów Auctoritas zakonspirowanych jako słudzy Fryderyka III, elektora Rzeszy Niemieckiej. Luter zostaje podmieniony przez najwyraźniej sobowtóra albo identycznego brata bliźniaka, który zabrany zostaje do zamku Wartburg, w Eisenach. Los prawdziwego Marcina Lutra pozostaje nieznany.
/Dzień /14 kwietnia 1561 r.//: Agentom Auctoritas badającym tajemne kulty protestantów w Norymberdze przychodzi odegrać szczególną rolę w uziemieniu „Trójkąta Najmroczniejszej Nocy, który dążył mocą sztuk nieznanych do tego, by zwymiotować Hordę Zatrważających Kreatur na Ziemię”. Pozostałości pojazdu i jego użytkowników zostały spalone kilka dni później pod przykrywką lokalnego polowania na wiedźmy.
Lata 1585-1590: Angielski oddział Auctoritas zakłada swoją pierwszą północnoamerykańską kolonię badawczą na Roanoke, w Wirginii. Drapieżnictwo lokalnej rasy istot anomalnych, dzisiaj powszechnie nazywanej przez pracowników Autorytetu „nosicielami skór”, wymusza ukrycie osadników wśród lokalnych plemion.
Dzień 1 stycznia 1601 r.: Pod auspicjami papieża Klemensa VIII alchemicy Auctoritas odnoszą sukces w umieszczeniu Ernesta Macettiego, sardyńskiego zakonnika, na powierzchni Księżyca. Powrót zamrożonych i ciężko poparzonych zwłok mężczyzny na Ziemię po kilku sekundach prowadzi do zawieszenia przez Auctoritas planów eksploracji innych światów na okres następnych kilku stuleci.
BRAKUJĄCY TEKST, UZUPEŁNIĆ PÓŹNIEJ.
— Doug
Listopad-grudzień 1793 r.: W ramach nieniknącego represjonowania działalności religijnych we Francji Konwent Narodowy nakazuje ekspulsję wszystkich pracowników Auctoritas z terytoriów francuskich; członkom organizacji nie jest dane powrócić przez okres ponad dziesięciu lat, aczkolwiek podejmowane są próby niejawnego odzyskania artefaktów i anomalii pozostających w rękach Francuzów.
Nowoczesny Autorytet
Dzień 13 czerwca 1803 r.: Zespół transportujący artefakt Auctoritas zostaje zaatakowany w pobliżu Katedry Anglikańskiego Kościoła Chrystusowego w Montrealu, w Kanadzie. Wszyscy członkowie zespołu zostają zabici w trakcie wynikowej wymiany ognia, a do kanadyjskiej siedziby Auctoritas następnego dnia wpływa manifest od anarchistycznej grupy nazywającej się „Malthusiae”. Uważa się, że był to pierwszy kontakt Autorytetu z ugrupowaniem, które przerodziło się później w Kościół Malthusa.
Rok 1815: Pierre-Louis Grandjean publikuje zaktualizowany „Glossaire de L'autorité RPC” w ramach wzmagającego się ruchu sekularyzacyjnego w „Auctoritas” celem przybliżenia reformy naukowomodernistycznej.
Dzień 22 września 1828 r.: Dążąc do przywrócenia prominencji Auctoritas w międzynarodowej społeczności paranormalnej i wzmożenia morale pracowników afrykańskich przyczółków organizacji, Papież Pius VII wydaje polecenie zatrzymania i przejęcia Zikali, znanego uczonego i głównego szamana Zulus Czaki. Nieudana operacja skutkuje zniknięciem głównego celu, śmiercią Zulus Czaki i wycofaniem wsparcia przez większość niepapieskich podmiotów, które organizację współfinansowały.
Dzień 12 maja 1834 r.: Grupa francuskich, niemieckich, angielskich, włoskich oraz austriackich przemysłowców, polityków, duchownych i naukowców spotyka się na 8. Francuskiej Wystawie Narodowej w Paryżu. W przeciągu czterech dni, wbrew protestom papieża, przygotowują oni projekt porozumienia o Autorytecie, dokonując oficjalnego rozwiązania Auctoritas i reformy ugrupowania w podmiot międzynarodowy, niezależny od wpływów rządowych. Mianują siebie członkami Pierwszego Dyrektoriatu. Dochodzi do narodzin nowoczesnego Autorytetu.
Lato 1873 r.: Kilkudziesięciu pracowników Autorytetu stacjonujących w Forcie Totten, na Terytorium Dakoty, doznaje utraty przytomności na skutek najwyraźniej silnych boleści brzucha. Autorytet początkowo ogłasza w Forcie kwarantanną, podejrzewając, że problem zdrowotny związany jest z rozprzestrzenianiem się cholery z powodu mającej miejsce w Stanach Zjednoczonych epidemii. Uznane zostaje to jednak za nietrafny wniosek, gdy pracownicy kuchni odkrywają w spiżarni konserwy z etykietą „Fortyfikująca Fasolka w Mazidle Señora Amazing!”. Tajemnicze pojawienie się artykułów spożywczych „Señora Amazing!” wywołuje nawracające problemy zdrowotne wśród pracowników Autorytetu na pograniczu Stanów Zjednoczonych przez następne dwadzieścia lat.
Dzień 8 sierpnia 1896 r.: Niemiecki entuzjasta szybowców, Otto Lilienthal, przypadkowo dokonuje wynalezienia Niwelatora Grawitacji (NG). Mężczyzna zostaje zabity wskutek sabotażu szybowca dwa dni później, a jego dokumenty zostają skonfiskowane.
Dzień 6 września 1901 r.: W ostatnich dniach powstania bokserów siły Autorytetu zakańczają operację pojmania pozostałych członków chińskiej 惡魔獵手隊, czyli Grupy Łowców Demonów, organizacji obarczonej zadaniem zabezpieczania aktywności anomalnych w części kontynentalnej Chin. W następnym miesiącu oficjalnie powstaje chiński oddział Autorytetu.
Rok 1903: Z brytyjskim oddział Autorytetu kontaktuje się nową, brytyjską jednostka rządowa — „Sekcja XIII Wywiadu Wojskowego” (MI13) działającą z ramienia Korony w celu zarządzania aktywnościami i obiektami anomalnymi w ramach Wspólnoty Brytyjskiej. Nie jest jasne, czy dochodzi wówczas do utworzenia MI13, czy jednak jednostka już od pewnego czasu funkcjonuje.
Dzień 13 lipca 1906 r.: Okręt kosmiczny Autorytetu AV Columbiad wykorzystuje silnik NG celem umieszczenia zespołu dwunastu astronautów na biegunie południowym Księżyca. Opracowywane są plany założenia stałej osady przerwane odkryciem, iż długotrwałe wystawienie na oddziaływanie energii NG powoduje śmiertelną niewydolność organów. Fort Columbiad zostaje porzucony na następne dwadzieścia lat.
Dni 22-23 lipca 1907 r.: Pyotr Stolypin, rosyjski premier, prowadzi rozmowy z Campbellem-Bannermanem, premierem brytyjskim, na temat spisania umów międzynarodowych w przedmiocie świata anomalii celem przeciwdziałania wykorzystaniu przez Niemcy anomalii do celów bojowych w walce konwencjonalnej.
Dzień 17 sierpnia 1907 r.: Konwencja brukselska ustanawia podstawowe normy prawa międzynarodowego publicznego odnośnie do spraw paranormalnych i okultystycznych, z czym rząd brytyjski oraz rosyjski popierają wdrożenie ściślejszych regulacji. Konwencja ta powoduje jednogłośną ratyfikację trzech klauzul dodatkowych przez strony. Niemcy wycofują się z konwencji po sześciu latach i nie dokonują ponownej jej ratyfikacji, aż do roku 1919.
Klauzula 1. konwencja o zakazie militaryzacji i wykorzystania wojennego obiektów anomalnych
Konwencja ta nakłada na sygnatariuszy szereg obostrzeń zakazujących militaryzowania i wykorzystywania obiektów anomalnych w celach wojennych. Kilka części klauzuli było zbyt ogólnikowe, co d przyszłych latach doprowadziło do uchwalenia kilku nowelizacji.
Klauzula 3. konwencja o niszczeniu i konserwowaniu obiektów anomalnych
Konwencja ta zobowiązuje sygnatariuszy do niszczenia obiektów anomalnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzkości. Obiekty o szczególnym znaczeniu historycznym lub naukowym mogą być wyłączone spod obowiązku ich niezwłocznego zniszczenia.
Dzień 28 czerwca 1914 r.: Celem odwrócenia uwagi rządów europejskich od swoich wzrastających wpływów Autorytet dokonuje dyspozycji agenta głęboko zakonspirowanego w serbskim ugrupowaniu nacjonalistycznym do przeprowadzenia zamachu na życie Franciszka Ferdynanda, arcyksięcia Austro-Węgier, mając nadzieję na wywołanie większego konfliktu zbrojnego w regionie bałkańskim, mającego zapewnić polityczną dywersję.
Dzień 26 kwietnia 1916: Brytyjska Marynarka Wojenna przechwytuje niemiecki statek transportowy, na którego pokładzie odkrytych zostaje wiele obiektów anomalnych — miały one zostać przetransportowane do miejscowości Cork, w Irlandii. Dane pozyskane z Irlandzkiego Bractwa Republikańskiego (IRB) wskazują, że organizacja Irlandzkich Ochotników (IVF) planowała wykorzystać obiekty anomalne podczas powstania wielkanocnego.
Lata 1914-1918: W świetle eskalacji konfliktów pierwszej wojny światowej Autorytet dokonuje urzeczywistnienia Operacji „Lukier”: kombinacji nabyć spółek, wielkoskalowych kradzieży materiałów i niekrytego bogacenia się na toczącej się wojnie, co zapewnić ma Autorytetowi mikroekonomiczną stabilność przez kolejne sto lat. Pracownicy Autorytetu bezpośredni udział w walkach biorą sporadycznie.
Od 3 marca 1918 r. do 1939 r.: Agresywne wykorzystanie przez bolszewików technologii i przedmiotów anomalnych w czasie rosyjskiej wojny domowej prowadzi do dalekosiężnego zaangażowania się w sprawę Autorytetu, co jest utrudnione ze względu na nadmierne rozrzucenie organizacji i zdarzenia mające miejsce w innym zakątku globu. Dwudziestotrzyletnia kampania mająca na celu odizolowanie komunistycznej struktury władz od zasobów anomalnych kończy się porażką, a pracownicy Autorytetu zostają wycofani w wyniku eskalacji wojny południowej. Sowiecka działalność w zakresie eksploatacji anomalii trwa nieprzerwanie przez następne pół wieku.
Dzień 28 czerwca 1919: Podpisany i ratyfikowany zostaje traktat wersalski zawierający kilka tajnych artykułów przydających Narodom Sprzymierzonym kompetencje do usuwania i niszczenia obiektów anomalnych pod nieuwagę Niemiec.
Dni 11-13 lutego 1920 r.: Liga Narodów spotyka się w Londynie. Delegaci francuscy proponują wprowadzenie wymagających zgody wszystkich państw członkowskich poprawek do paktu Ligii Narodów celem zniszczenia wszelkich zasobów anomalnych pod ich kontrolą bez względu na wartość. Poprawka jednak nie zostaje uchwalona, co powoduje powstanie podziału na państwa członkowskie prookultystyczne oraz antyokultystyczne; podział ten daje się we znaki przez całe lata 20. XX wieku.
Dzień 26 sierpnia 1921 r.: W następstwie zabójstwa Matthiasa Erzbergera, byłego niemieckiego Ministra Finansów, odkryte zostaje, że w czasie i po zakończeniu pracy na tym stanowisku Erzberger sprzedawał zasoby anomalne Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników. W świetle tego skandalu Liga Narodów usiłuje postawić rząd weimarski przed Stałym Trybunałem Sprawiedliwości Międzynarodowej, ale władze niemieckie odmawiają wydania członków NSDAP.
Rok 1922: Autorytet dalece angażuje się w tłumienie działalności wytrwałego, ultrahedonistycznego kultu funkcjonującego na wszystkich poziomach społeczeństwa nowo powstałej Republiki Weimarskiej. Szybko na jaw wychodzi, że źródłem aktywności kultu, który niepowstrzymanie się rozrasta w ciągu kolejnej dekady, jest zbiór artefaktów pozawymiarowych wywierających potężne efekty memetyczne. Rozpoczyna się „okres niemiecki” wyraźnego zaangażowania się Dyrektoriatu w sprawy tego państwa.
Dzień 4 maja 1926 r.: Załoga AV Cavor dokonuje ponownego otwarcia i reaktywacji Fortu Columbiad, przekształcając go w Placówkę 019 i od tamtej pory po dzisiejsze czasy siły Autorytetu obecne są na Księżycu.
W przeciągu 1927 r.: Trofim Łysenko dokonuje odkrycia metody „wernalizacji” nasion pszenicy z wykorzystaniem nadal nieustalonych procesów. Zwraca to uwagę rozwijającego się, sowieckiego świata anomalii, który szybko werbuje badacza. Łysenko, korzystając z rosnących zasobów, dokonuje wielkich przełomów w zakresie technologii agrokulturowej. Niektóre elementy jego działalności badawczej przez nadchodzące lata udostępniane są sferze publiczne w formie publikacji naukowych, wiadomości prasowych itp. Inicjatywy Autorytetu mające na celu zabicie mężczyzny lub zabezpieczenie jego materiałów badawczych są bezowocne, lecz zastosowane środki memetyczne z powodzeniem zapobiegają propagacji techniki i znacznej liczby uzyskanych w wyżej opisany sposób informacji poza terytoria komunistyczne.
Sierpień 1932 r.: Dochodzi do pierwszego udanego zastosowania opracowanych przez Autorytet technologii antymemetycznych, włączając w to prototypy nowoczesnych preparatów amnezyjnych i technologii glifów, w ramach uskuteczniania działań tłumienia elementów anomalnych w Niemczech. Uruchomiony zostaje Dyrektoriat Parapsychologii Stosowanej w Placówce 02.
Dzień 27 lutego 1933 r.: Próba zademonstrowania technologii supresji anomalii przed nowo mianowanym Kanclerzem Republiki powoduje wzniecenie obszernego pożaru, który wkrótce pochłania berliński Reichstag. Pospieszna i częściowo spartaczona próba ukrycia działania usuwa wspomnienia Kanclerza Hitlera odnośnie do jego udziału w zdarzeniu.
Dzień 2 marca 1933 r.: W świetle napływu politycznych problemów wynikłych ze zdarzeń mających miejsce 27 lutego Dyrektoriat wprowadza ograniczenia dotyczące wielkoskalowego wykorzystania preparatów amnezyjnych i innych technologii służących modyfikowaniu pamięci.
Dzień 23 marca 1933 r.: Po wydaniu aktu wykonawczego przez Reichstag Kanclerz Hitler potajemnie rozkazuje zmilitaryzować pozostałe obiekty anomalne znajdujące się pod kontrolą NSDAP w razie wypowiedzenia wojny Niemcom przez mocarstwa zachodnie. Prezydent Hindenburg wielokrotnie namawia Hitlera, by ten porzucił plan, aczkolwiek nie podejmuje przeciwko niemu żadnych bezpośrednich działań.
Nadal nie rozumiemy, dlaczego Hindenburg nie powstrzymał Hitlera przed rozwojem anomalnego programu zbrojeniowego, póki jeszcze miał kompetencje prawne, by tego dokonać. Najlepszy ślepy traf, na jaki wpadł nasz zespół, ma za podstawę częściowo spopieloną stronicę z jednego z dzienników Himmlera, z której treści wynika, że Hitler zaoferował Prezydentowi jakiś preparat powodujący nieśmiertelność. Trudno jednak stwierdzić, czy Niemcy kiedykolwiek coś takiego posiadały.
— Doug
Rok 1935: Pierre-Louis Grandjean opracowuje nowoczesny System Klasyfikacji Anomalii Autorytetu RPC, który wykorzystywany jest po dziś dzień (w wersji, rzecz jasna, zaktualizowanej) w dokumentacji przechowalniczej.
Od 1938 r. do 14 stycznia 1939 r.: Niemiecka ekspedycja do Nowej Szwabii przypadkowo otwiera stabilny pasaż wymiarowy do wymiaru łuzowego znajdującego się w skorupie ziemskiej. Autorytet dowiaduje się o tym, gdy pasaż osiąga niebezpieczny rozmiar.
Badanie archiwów niemieckich sprzed drugiej wojny światowej, przeprowadzone przez DBHP w roku 2016, wykazało, że osoby kierujące ekspedycją zostały ostrzeżone przed tym, co dzieje się na biegunie południowym na długi czas przed rozpoczęciem wyprawy. Najwyraźniej Nivaldi byli w latach 30. XX wieku równie aktywni i komicznie tajemniczy, jak dzisiaj.
Gdyby tamci niemieccy naukowcy wzięli ostrzeżenie do serca, kto wie, do czego by doszło?
— Doug
W przeciągu 1939 r.: Siły Autorytetu wspierają opór stawiany przez Finlandię wobec ZSRR w czasie wojny zimowej, celem zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się gwałtownie rozwijającego się równolegle do reszty globu komunistycznego świata anomalii. Obie strony ścierają się bezpośrednio, lecz potajemnie, z czym każda korzysta z własnych sposobów wykorzystania anomalii. W końcu ZSRR odnosi niewielkie zwycięstwo, zagrabiając część terytorium fińskiego, aczkolwiek kosztem setek tysięcy żołnierzy i wielu urządzeń eksperymentalnych.
Od 15 stycznia 1939 r. do 1946 r.: Trwa wojna południowa. Autorytet przeznacza większość pracowników i budżetu operacyjnego na zabezpieczanie oraz powolne zwalczanie nieprzerwanego najazdu rasy pozawymiarowej zwanej Wyjcami z Rozpadliny Nowej Szwabii.
Autorytet podczas zimnej wojny: rozszerzanie wielkiego pogranicza
Dzień 13 lipca 1940 r.: Autorytet wykorzystuje swoją pierwszą broń jądrową przeciwko Rozpadlinie Nowej Szwabii. Trzy egzemplarze tej broni, wykorzystującej wodorek uranu, są nieporęczne, niedostatecznie skuteczne, a moc ich eksplozji wynosi jedną kilotonę. Pomimo to zasięg skażenia radioaktywnego okazuje się wysoce szkodliwy wobec sił naziemnych Wyjców.
Dzień 10 lipca 1945 r.: Prezydent Truman spotyka się z reprezentantami Autorytetu celem omówienia wkrótce podlegającemu ratyfikacji międzynarodowego porozumienia w sprawie anomalii. Mimo że treść rozmów między GD-4 i Trumanem jest nieznana, wiadomo, że tych dwoje wieczorem tamtego dnia podpisuje dokument o charakterze preambuły, według którego postanowień Autorytet zobowiązuje się podpisać i ratyfikować MPSA.
Dzień 25 października 1945 r.: następuje podpisanie międzynarodowego porozumienia w sprawie anomalii przez państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, Specjalny Dyrektoriat Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, Sekcję XIII Wywiadu Wojskowego oraz Autorytet w lokalizacji nieznanej, na wodach międzynarodowych. Dokument tamten, stanowiący technicznie artykuł 20 karty Narodów Zjednoczonych, powierza tymczasowo nadzór Autorytetowi względem rządów państw członkowskich ONZ, ustanawia utworzenie Komitetu Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz Aktywności Anomalnych celem zarządzania operacyjnego działalnością globalną organizacji zabezpieczających anomalie i wdraża proces mający na celu sformułowanie reakcji międzynarodowej na zagrożenie inwazją pozaziemską.
Mimo że od tamtej pory zyskali odpowiednią reputację za… powiedzmy, biurokratyczną nieudolność, musisz pamiętać, że w tamtych czasach UNAAC i artykuł 20 k.n.z. stanowiły istotne zagrożenie wobec, wydawać by się mogło, niepowstrzymanego, prowadzącego do globalnej dominacji rozwoju Autorytetu. Nawet to, co później stać miało się „Niebieską księgą”, było poczytywane za wyzwanie wobec naszej uznanej dominacji w obrębie przestrzeni kosmicznej.
R.I., Archiwa PSOA
Dzień 31 stycznia 1946 r.: Pełnomocnicy nowo powołanej Organizacji Narodów Zjednoczonych podpisują traktat o biegunie południowym w Puerto Williams, w Chile. Autorytet zyskuje na czas nieoznaczony kompetencję nadzorczą w zakresie wszelkich osad i prac badawczych prowadzonych na Antarktydzie. Siły Autorytetu kontynuują wyniszczanie obecności Wyjców w regionie południowym Oceanu Spokojnego, Indyjskiego i Atlantyckiego, a niknące wrogości kontynuują, aż do lat 60. XX wieku. Nadal nie ustalono, czy niektóre inne najazdy pozawymiarowe z tamtych lat nie były powiązane z Wyjcami.
Dzień 2 maja 1946 r.: Po zakończeniu wojny południowej, z uwagi na szerokie rozpowszechnieniu się pogłosek o pogwałceaiu praw człowieku, Autorytet i UNAAC tworzą Tymczasowy Trybunał Pionu Ochronnego Autorytetu ds. Zbrodni Wojennych celem zbadania doniesień o niewłaściwym stosowaniu zdobyczy nauk anomalnych oraz innych niedopuszczalnych zachowaniach. Trybunał przez następną dekadę bada sprawy dotyczące wszystkich oddziałów Autorytetu i podmiotów powiązanych.
Lata 1947-1948: Oddział Utrwalania i Zabezpieczania Informacji pod kierownictwem Roberta Hossa tworzy pierwszą nowoczesną edycję Lexicon Auctoritas, który do dzisiaj stanowi standardowy dokument odnośny w zakresie terminologii, dostępny dla wszystkich pracowników Autorytetu.
Dzień 12 października 1947 r.: Po trzymiesięcznej podróży, o godzinie 3:00 według GMT, eksperymentalny statek Autorytetu, AV Burroughs, osiąga orbitę okołomarsjańską. Zespół dwudziestu astronautów Autorytetu o godzinie 8:43 ląduje na planecie, na równinie Argyre Planitia. Następnie zespół spędza dziewięć miesięcy na m.in. badaniu regionu i zbieraniu informacji o anomaliach. Astronauci powracają na Ziemię tego samego dnia, następnego roku.
Dzień 12 grudnia 1947 r.: Dr dr Huehnergard i Donnellson niezależnie przedstawiają dokumenty usiłujące wyjaśnić postrzegany wzrost ilościowy anomalii na całym świecie od zarania XX wieku. Podział Huehnergarda-Donnellsona stanowi kluczowy fundament polityki Biura Analizy i Nauki do dzisiaj. Obaj badacze nazywają zjawisko „boomem anomalii”.
Dzień 1 października 1949 r.: Dochodzi do założenia Chińskiej Republiki Ludowej, która po uzyskaniu niepodległości, wnosi o przyznanie jej członkowstwa w UNAAC. Wniosek zostaje odrzucony przez wszystkie państwa członkowsie ONZ, z wyjątkiem Związku Radzieckiego, po tym, jak odkryto, iż ChRL na szeroką skalę wykorzystywała nieznaczne artefakty anomalne przeciwko Republice Chińskiej.
Dzień 29 listopada 1949 r.: Po dziewięćdziesięciu dniach podróży pierwsza ekspedycja Autorytetu mająca na celu budowę bazy dociera na orbitę okołomarsjańską. Zespół przeprowadza lądowanie w trzy godziny, po czym rozpoczyna konstrukcję Marsjańskiego Posterunku Przechowalniczego, oznaczonego potem jako Placówka Marsjańska 01, na północnym obszarze wyżyny Tharsis, kilkaset kilometrów na wschód od góry Olympus Mons. Autorytet rozpoczyna regularne rotacje członków zespołu przebywającego na Marsie, trwające do dzisiaj.
Dzień 7 grudnia 1949 r.: Dochodzi do zawieszenia członkowstwa Republiki Chińskiej w UNAAC przez Radę Bezpieczeństwa ONZ po uchodźstwie jej władz do Tajwanu i odkryciu, że pomimo powtarzalnych obiekcji podnoszonych przez RCh przeciwko ChRL, siły republikańskie militaryzowały artefakty anomalnej w czasie chińskiej wojny domowej.
Dni 19-25 października 1950 r.: Specjalny Dyrektoriat Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej wykorzystuje urządzenie pozwalające na przekształcanie rzeczywistości, by przenieść formację 600 000 żołnierzy w zasięg umożliwiający przeprowadzenie ataku na siły ONZ stacjonujące w pobliżu miejscowości Unsan, w Korei. Działanie to zostaje odnotowane przez neutralnych obserwatorów Autorytetu znajdujących się na miejscu, którzy następnie powiadamiają o tym UNAAC.
Dni 26-27 października 1950 r.: UNAAC prowadzi rokowania z przedstawicielami rządu chińskiego celem odwiedzenia ich od dalszego wykorzystywania technologii anomalnych w ramach walk konwencjonalnych między członkami ONZ. Rozmowy są bezowocne.
Dzień 31 października 1950 r.: Stanowiący nadal część wysoce utajnionej operacji, „zespół negocjacyjny” Autorytetu działający pod auspicjami UNAAC najwyraźniej dokonuje zlokalizowania i uprowadzenia Mao Zedonga z wykorzystaniem środków anomalnych. Niejasne jest, co dzieje się następnie, aczkolwiek nad ranem 1 listopada Mao nakazuje dezaktywować wszystkie zasoby anomalne Chin w Korei. Specjalny Dyrektoriat ChALW zostaje rozwiązany i wkrótce po tym — zrestrukturyzowany.
Taka jest przynajmniej wersja oficjalna. Słyszałem, że UNAAC w rzeczywistości uprowadziło Mao, a potem kazało mu oglądać zrzucenie bomby atomowej na Pekin. Następnie użyto jakiejś anomalii, żeby zdarzenie to odwrócić. Cokolwiek się stało, oczywiście podziałało.
— Doug
Od końca 1951 r. do początku 1952 r.: Autorytet, realizujący teraz polecenie UNAAC aktywnego przeciwdziałania wykorzystaniu wszelkich nielegalnych broni anomalnych w Korei, usiłuje przeprowadzić szereg operacji z wykorzystaniem ChRL przeciwko anomalnym dyspozycjom sowietów. Działanie zostaje jest sparaliżowane z powodu problemów z RPC-998. Pomimo że dochodzi do uniknięciu wielu poważnych kryzysów przechowalniczych, te, które mają miejsce, prowadzą do masowych ofiar — znacznie liczniejszych, niż przewidywano. Analitycy Autorytetu zmuszeni są dokonać nowej oceny zagrożeń stwarzanych przez badania anomalne sowietów.
Dzień 12 stycznia 1953 r.: Odnowiona śmiałość Autorytetu w zakresie ekspedycji kosmicznych prowadzi do skonstruowania i wysłania statku AV Quicksilver, który transportuje pierwszą ekspedycję Autorytetu na Merkurego. Pełna załoga składająca się z piętnastu osób osiąga orbitę okołomerkurialną o godzinie 21:00 według GMT po rekordowej, piętnastodniowej podróży, lecz niedługo po lądowaniu w Caloris Basin dochodzi do katastrofy: o godzinie 1:00 następnego dnia nagła, nieznana awaria systemów chłodzących doprowadza do śmierci całej załogi, która wylądowała na powierzchni planety. Późniejsze badanie prowadzi do ustalenia, że przyczyna katastrofy jest nieanomalna; do dzisiaj pojawiają się jednak sugestie, że awarię spowodować mogła nieznana anomalia merkurialna. Lata później, przy Placówce Merkurialnej ██, wzniesiony zostaje Pomnik ku Pamięci Zmarłych w Katastrofie Quicksilvera.
Dzień 23 maja 1953 r.: Końca dobiega budowa Placówki 003 (przemianowanej w roku 1998 na Placówkę 003-ARC), a AEGIS zostałe aktywowany w celu usprawnienia prowadzonej przez Autorytet globalnej, nieprzerwanie rozwijających się systemów komunikacji. Skutkuje to poprawieniem stabilności systemów Autorytetu oraz zdolności ekspozytur ziemskich Autorytetu do utrzymywania łączności z ekspozyturami pozaziemskimi.
Dzień 12 maja 1954 r.: W ramach obchodów 120. rocznicy powstania Autorytetu Dyrektoriat obwieszcza rezygnację z klasycznego emblematu „Tarczy” w ramach uświetnienia niedawno dobiegłej końca wojnie koreańskiej i wykształtowania się ruchu demilitaryzacyjnego. Autorytet działa bez oficjalnego symbolu identyfikacyjnego przez niemal dekadę, co doprowadza do powstania licznych regionalnych identyfikatorów oraz insygniów.
Dzień 30 listopada 1954 r.: Eksperymentalny okręt kosmiczny Autorytetu odnosi sukces w zniszczeniu wrogiego, niezidentyfikowanego obiektu latającego nad północno-wschodnią Alabamą. W następstwie część wraku wchodzi w kolizję z ziemią w miejscowości Sylacauga, raniąc przy tym cywila. Operacja przykrywkowa umożliwia uznanie zdarzenia za uderzenie meteorytu, lecz sprawa nagłaśnia problem braku centralnego kierownictwa nad zasobami kosmicznymi Autorytetu.
W połowie 1955 r.: Po śmierci Stalina rząd sowiecki przenosi badania anomalne do miasta zamkniętego, tak jak program nuklearny. Większość zasobów zostaje zgromadzona w grupie osad na archipelagu Nowej Ziemi.
Dzień 25 grudnia 1955 r.: Na mocy uchwały Dyrektorów Globalnych utworzone zostają Pozaziemskie Siły Obronne Autorytetu, zakładające unifikację wszystkich statków kosmicznych, stacji oraz placówek pozaziemskich Autorytetu pod jedną strukturą dowodzenia.
Dzień 6 kwietnia 1961 r.: Eksperymentalne technologie czyniące użytek z fuzji — częściowo przejęte z Programu „Orion” — generują taki ferwor w obrębie dowództwa Autorytetu, że dochodzi do wysłania kolejnej ekspedycji międzyplanetarnej, tym razem korzystającej z pełnych dobrodziejstw całego wyposażenia eksperymentalnego. AEDFS Dyson wyrusza z Ziemi w lipcu 1960 r. i osiąga wysoką orbitę okołojowiszową w dziewięć miesięcy, o godzinie 12:00 według GMT. Dzień później ekspedycja wchodzi na orbitę dookoła Kallisto, księżyca Jowisza.
Dzień 8 kwietnia 1961 r.: Na Kalisto dochodzi do incydentu. Zespół trzydziestu pięciu osób wyrusza w lądowniku z AEDFS Dyson i osiąga powierzchnię księżyca, a dokładnie — środek Skuld Crater, o godzinie 10:00 według czasu pokładowego. Kilka godzin później niektórzy członkowie załogi znajdujący się na zewnątrz nawiązują kontakt z instancjami RPC-████-█, co doprowadza do ośmiu ofiar wśród załogi; jednakże ta, improwizując, wykorzystuje techniki przechowalnicze celem odparcia ataku. Historia ta uznawana jest za ogromny sukces program kosmicznego w oczach Dowództwa. Rok później na Kalisto założony zostaje stały posterunek Autorytetu.
Tutaj też Przechowalniczy nie puszczają pary z gęby. Po kiego diaska cenzurować cyfrę po kresce?
— Doug
Dzień 30 października 1961 r.: Dochodzi do obszernego kryzysu przechowalniczego w placówce na Nowej Ziemi. Miejsce ma ucieczka niezliczonych osób, na których prowadzono eksperymenty, oraz niebezpiecznych anomalii. W zdesperowanym rzucie na taśmę, celem zapobieżenia dalszej ucieczce, Chruszczow i pozostali członkowie władzy ZSRR natychmiast autoryzują detonację bomby wodorowej RDS-220. Fala uderzeniowa o mocy 50 megaton z powodzeniem niszczy całość placówki, ale jednocześnie zabija wszystkich pracowników znajdujących się w okolicy. Sfera publiczna poznaje to działanie jako test nuklearny Car-bomby.
Od 1 stycznia do 12 maja 1964 r.: Dyrektoriat rozpoczyna ogólnoorganizacyjny konkurs na projekt nowego emblematu organizacji. Laureat, „Włócznia-Valknut”, kolokwialnie zwany „Trójmaglem” i „Gównaglem” zyskuje bardzo małą aprobatę wśród pracowników i wiele pomniejszych ekspozytur odmawia jego przyjęcia.
Dzień 10 października 1964 r.: Leonid Breżniew zostaje sekretarzem, a później I sekretarzem KC KPZR. Jego polityka wiąże się z powrotem do większej izolacji informacyjnej i twardszej postawy wobec zasobów anomalnych Bloku Wschodniego. W przeciągu następnych osiemnastu lat jego reżimu przeprowadzane są różnorakie czystki, ale w większości nie przynoszą one oczekiwanego efektu, albowiem większość badaczy, oficerów oraz tajnych organizacji opuszcza terytoria komunistyczne, często zabierając też cenne dokumentacje badawcze i zasoby anomalne.
Nie jest tajemnicą, że wielu z tych, którzy „przetrwali sowietów”, do dzisiaj sprawia nam problemy. Będę ubiegał się o pozwolenie przełożonych na odtajnienie związanych z tym dokumentów. Czekajcie cierpliwie.
— Carlisle, Pion Przechowalniczy i Badawczy, poziom 3.
Dzień 20 września 1970 r.: Po około pięciu latach od ogłoszenia przez Rodezję unilateralnej deklaracji niepodległości od Zjednoczonego Królestwa Ian Smith, Premier Rodezji, naradza się z Zarządem Dyrektorów, ustalając podwaliny stosunków między Rodezją a Autorytetem. Po dyskusjach pan Smith w końcu udziela Autorytetowi zwiększonej swobody działania w granicach terytorium, niż dopuszczalna była za czasów administracji brytyjskiej. Porozumienie to wraz z trwającą współpracą z południowoafrykańskim rządem apartheidu prowadzi do odkrycia przez Autorytet wielu obiektów anomalnych w regionie, w którym dawniej organizacja nasza niemal w ogóle nie operowała.
Rok 1971: Uchwalona zostaje rezolucja 2758 ONZ, uznająca Chińską Republikę Ludową za prawowitych reprezentantów Chin. Przyznanie czynnego członkowstwa w ONZ, czyli również w UNAAC, ChRL zostaje opóźnione przez delegatów ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec Zachodnich, Australii, Hiszpanii, Republiki Chińskiej oraz Japonii. Chińska Republika Ludowa zostaje oficjalnie zaakceptowana dopiero 3 kwietnia 1979 r.
Rok 1973: PSOA rozpoczyna nową epokę konstrukcji placówki lunarnej, albowiem infrastruktura Fortu Columbiad (oznaczonego jako Placówka 019) jest nieadekwatna do zaspokajania ówczesnego zapotrzebowania. Zbudowane zostaje kilkadziesiąt standardowych placówek klasy „baza księżycowa”, aczkolwiek z powodów bezpieczeństwa informacyjnego większość pracowników danej placówki tego typu nie jest świadoma istnienia innych takich ekspozytur.
Jednym z najczęstszych typów skarg, jakie otrzymują pracownicy PSOA z innych obszarów, jest nadmiar ukrywanych informacji, i szczerze mówiąc — skargi takie są zasadne. Historia naszego oddziału wiąże się z nieprzerwanym szufladkowaniem danych i obszernym zatajaniem odkryć ze względów bezpieczeństwa; logiczne jest, że osobę z zewnątrz szczerze zdziwić może to, iż Autorytet nie posiada jednej, acz kilka placówek lunarnych oraz innych pozaziemskich. Zgodnie z moją wiedzą niemal nikt, nawet ja, nie jest dopuszczony do wiedzy o tym, jak dużo naprawdę posiadamy.
— R.I, Archiwa PSOA
Rok 1979: Oddziałujące nadal skutki niestabilnej sytuacji politycznej w Iranie prowadzą do wybuchu kryzysu ekonomicznego związanego z gwałtownym wzrostem cen ropy. Błędy w zarządzaniu finansami Pionu Ochronnego prowadzą do obszernych strat wartości netto i stabilności wielu przedsiębiorstw przykrywkowych RPC, a także — do wdrożenia programu surowości funkcjonowania całego Pionu, co budzi powszechną dezaprobatę.
Od 4 lutego do 7 sierpnia 1980 r.: W ramach redukcji wydatków, podejmowanej z powodu finansowej niestabilności Pionu Ochronnego, korzyści pracownicze i stawki wynagrodzenia zostają obcięte we wszystkich sektorach Pionu. W odpowiedzi na to ponad 80% pracowników przydzielonych na stanowiska nieistotne rozpoczyna strajk i tworzy związek zawodowy. Operacje Autorytetu ulegają swoistemu zastojowi, mimo że reprezentanci zarówno Pionu Badawczego, jak i Ochronnego walczą o kontrolę nad wynikową próżnią władzy wśród kadry zarządzającej. Pracownicy Dyrektoriatu rozpoczynają negocjacje w celu ustabilizowania sytuacji. Oskarżenia o wpływy elementów komunistycznych okazują się później bezpodstawne.
Dzień 15 sierpnia 1980 r.: Po wyczerpujących ośmiodniowych negocjacjach, podczas których większość ziemskich placówek RPC nie wykonuje żadnej albo niemal żadnej pracy, podpisany zostaje układ zbiorowy o pracy w Autorytecie, powodujący oficjalne rozwiązanie związku zawodowego pracowników Pionu Ochronnego i pozbawiające pracowników Pionu Ochronnego i Badawczego prawa do organizowania związków zawodowych, a także wyposażające Oddział Kadr w kompetencje konieczne, by zapewnić odpowiednie warunki płacy i godziwe warunki pracy pracownikom wszystkich obszarów funkcjonalnych Autorytetu, bez względu na sytuację makroekonomiczną. Z uwagi na odmienną strukturę organizacji i pracy personel Pionu Przechowalniczego pozostaje wyłączony spod podmiotów objętych układem.
Dzień 10 stycznia 1982 r.: Konferencja ottawska, prowadzona przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, dobiega końca. Spotkanie to doprowadza do uznania Autorytetu za największą i najważniejszą międzynarodową organizację antyanomalną i przydaje Autorytetowi niektóre prawa i obowiązki uregulowane w protokole atlantyckim i traktacie ottawskim. Autorytet oficjalnie przyjmuje emblemat „Abstrakt Valknut-Klatka” dla uświetnienia podpisu protokołu atlantyckiego.
Protokół atlantycki w sprawie specjalnych stosunków Narodów Zjednoczonych i Autorytetu
W świetle ówcześnie niekorzystnej sytuacji finansowej Autorytetu i wzrastającej siły międzynarodowej protokół atlantycki zwalnia Autorytetu z obowiązku odprowadzania podatku do Banku Światowego oraz innych instytucji finansowych w części odpowiadającej 62,7% kwoty nominalnej, a także przydaje Autorytetowi prawo do ścigania pogwałceń porozumienia anomalnego i znajdujących się w mocy międzynarodowych regulacji anomalnych, pod nadzorem ONZ, a także prawo do zwalniania i ograniczania standardów międzynarodowego nadzoru dla pomniejszych organizacji świata anomalii.
Od lata do jesieni 1984 r.: Indonezyjski oddział Autorytetu odnosi sukces w zakończeniu działalności korporacji o nazwie Global Entity for Advanced Research, która sprzedaje znaczne ilości wcześniej nieznanego, anomalnego metalu w Indonezji. Większość pracowników i zasobów GEAR zmienia miejsce operacji przed przejęciem ich przez Autorytet.
Dzień 11 marca 1985 r.: Michaił Gorbaczow zostaje I sekretarzem KC KZPR, co zakańcza krótki okres niestabilności polityki sowieckiej. W dodatku do jego publicznych kampanii głasnost i pieriestrojka, poddaje on pod nową ocenę zasadność ścieżki obranej przez ZSRR względem świata anomalii. Organy władzy Bloku Wschodniego pod egidą Gorbaczowa rozpoczynają okres reformacyjnej, wieloaspektowej współpracy z Autorytetem i dzielą się większą liczbą informacji niż wcześniej.
Współczesny Autorytet
Czerwiec 1991 r.: Celem zredukowania obciążenia stacji usuwania odpadów jądrowych Autorytetu otwarta zostaje nowa jednostka służąca przechowywaniu elementów jądrowych w miejscu, wydawałoby się, geologicznie stabilnym, tj. w komorach lawowych pod wulkanem Pinatubo, na Filipinach. Niestety wczesne prace wykopaliskowe powodują destabilizację wewnętrznych rezerwuarów wulkanu, wywołując podbudowę ciśnienia, która skutkuje wysoce destruktywną erupcją 15 czerwca. Mimo że plany wykopaliskowe zostają wstrzymane i przeniesione w inne miejsce, incydent powoduje znaczny napływ wewnętrznej krytyki wobec Autorytetu najwidoczniej powodującego szkody w środowisku naturalnym i zbytnio polegającego na przestarzałych formach generowania energii jądrowej.
Dzień 26 grudnia 1991 r.: W następstwie nieudanego puczu, postępującej utraty państw satelickich i przepływu władzy w ręce przeciwnego komunizmowi Borysa Jelcyna Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich ulega rozwiązaniu. Tego samego dnia Rosja staje się oficjalnie niezależną federacją. W kolejnych latach dawne sowieckie zasoby zostają bezpośrednio wchłonięte przez Autorytet, w czego następstwie przybywa szokujących odkryć i objawów zapotrzebowania na restrukturyzację.
Dzień 8 czerwca 1997 r.: Federacja Rosyjska odzyskuje członkowstwo w UNAAC po rozwiązaniu jej poprzednika w roku 1991.
Dzień 11 września 2001 r.: Wraz z atakiem na WTC z 11 września, w Placówce 313 (otwarcie nazywanej „7. World Trade Center”) dochodzi do destruktywnego kryzysu przechowalniczego, w którego następstwie placówka zostaje zniszczona poprzez zdetonowanie lokalnych materiałów wybuchowych. Dawna siedziba DBHP, Placówka 313, stanowiła również placówkę przechowalniczą dla obiektów o poziomie zagrożenia Biały-Żółty i centrum przebywania osób zatrzymanych na Manhattanie. Z uwagi na zniszczenia poniesione w wyniku spadających fragmentów WTC — co uznane potem zostaje za przykrywkę kryjącą zburzenie placówki — dochodzi do kaskady kryzysów przechowalniczych, co doprowadza do uwolnienia się osób zatrzymanych, wykazujących cechy anomalne. Następnie zatrzymani tamci, korzystając z pomocy osób trzecich znajdujących się na zewnątrz, uzyskują dostęp do magazynu artefaktów. Siły szybkiego reagowania, przytłoczone zastanym chaosem zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz placówki, dokonują zebrania tego, co mogą, a następnie detonują lokalne materiały wybuchowe celem zniszczenia placówki.
Patrząc wstecz, wyburzenie tamtego miejsca było nieco przedwczesne. Trzeba tam było jednak być — założyliśmy, że sam atak na wieże był anomalny. NORAD był u skraju paniki. Biorąc pod rozmysł doniesienia o chaosie w Placówce 313, zadecydowaliśmy o ograniczeniu naszych strat. Interesujące jest to, że miłośnicy teorii spiskowych słusznie rozpoznali prawdziwą przyczynę upadku 7. World Trade Center, ale przeliczyli się względem swoich hipotez odnośnie do przyczyn zniszczenia wież; nie maczamy palców w każdej tragedii.
— Miller
Dzień 12 września 2001 r.: UNAAC zwołuje spotkanie nadzwyczajne z Radą Bezpieczeństwa ONZ. Prezydent George W. Bush oświadcza, że wzrost ekstremizmu w obrębie Bliskiego Wschodu może umożliwić rebeliantom oraz organizacjom terrorystycznym wzbogacanie się na obiektach anomalnych, a także ich wykorzystywanie. Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwala rezolucję inicjującą Operację „Inicjatywa »Nowy Świt«”: zakrojony na skalę światową szereg działań antyrebelianckich przeciwko ugrupowaniom lokalnym i międzynarodowym zajmującym się nielegalnymi aktywnościami anomalnymi.
Lata 2002-2006: Operacja „Inicjatywa »Nowy Świt«” doprowadza do zniszczenia albo wyciszenia wielu nieznacznych grup anomalnych i utworzenia kilkudziesięciu nowych.
Dzień 6 maja 2008 r.: W następstwie ponad dwudziestu lat bezowocnych operacji tłumienia działalności anomalnych Autorytet podpisuje oficjalne porozumienie o nieinterweniowaniu w sprawy GEAR. Korporacja uzyskuje zgodę na prowadzenie dalszej działalności w zakresie produkcji nieznacznych przedmiotów anomalnych do użytku konsumenckiego oraz ich sprzedaży za pośrednictwem różnorodnych firm przykrywkowych, o ile we współpracy z Autorytetem korporacja zapewni nieszkodliwość procesu wytwarzania produktów i zadba o to, by wszystkie materiały reklamowe i opakowania zawierały środki memetyczne, które uniemożliwią nabywcom spekulowanie na temat natury zakupionych przedmiotów.
Dzień 14 kwietnia 2012 r.: Uważa się, że to data, gdy w alternatywnej czasoprzestrzeni (czasoprzestrzeni „Pozostałych”) dochodzi do zdarzenia bądź ciągu zdarzeń restrukturyzujących rzeczywistość, znanych jako „Wyzwalacz Alfa”, co doprowadza do upadku Autorytetu oraz cywilizacji ludzkiej.
Dzień 13 czerwca 2019 r.: Placówka 014 ulega zniszczeniu wskutek przypadkowej detonacji lokalnego ładunku jądrowego. Detonacja zostaje odkryta przez obserwatorów międzynarodowych z Organizacji Traktu o Całkowitym Zakazie Prób z Bronią Jądrową (CTBTO), którzy przedstawiają swoje raporty przed ONZ, które zaś przekazuje je UNAAC. Powołana zostaje Komisja Mendozy celem zbadania okoliczności zdarzenia po ujawnieniu przez Autorytet charakteru Placówki 014.
Dzień 14 czerwca 2019 r.: Za zgodą Autorytetu niewielkie zespoły Gwardii Narodowej USA oraz obserwatorów międzynarodowych wspomagają odkażenie Placówki 014 i odzyskanie kilku mniej istotnych anomalii. Komisja Mendozy przedkłada Radzie Bezpieczeństwa ONZ oświadczenie o podejrzeniu, iż [[awakening-hell-s-gate|badany incydent spowodowany został przez jedną osobę usiłującą dokonać zniszczenia Placówki 014 poprzez jej protokoł samozniszczenia]].
Stwierdzamy, że osobą ponoszącą odpowiedzialność z tytułu dopuszczenia się tych czynów jest niewątpliwie pan Anders. O ile to, czy pan Anders działał pod auspicjami AEP lub Kościoła Malthusa, może być kwestią dyskusyjną, jesteśmy przekonani, iż jego działanie w zamierzeniu miało narazić Autorytet na szkody. Wydano międzynarodowy nakaz aresztowania pana Andersa pod przykrywką, iż ścigany jest on za sprzedaż nielegalnych materiałów jądrowych grupom milicyjnym i terrorystycznym działającym na terytorium Stanów Zjednoczonych.
Raport Komisji Mendozy, s. 82.
Czerwiec-grudzień 2019 r.: Odkrycie masywnego, zakopanego miasta pod pokrywą lodową Antarktydy, a także licznych anomalii tam zamkniętych, doprowadza do nagłej rozbudowy planów długoterminowej obecności Autorytecie na Antarktydzie.
Oddalone propozycje systemów klasyfikacji anomalii
Oddalone dotąd propozycje wiązały się z wprowadzeniem nowych klas przechowalniczych: „Mu”, odnoszącej się do anomalii przechowywanych przez podrzędne i sprzymierzone podmioty świata anomalii; „Psi”, wskazującej anomalie składające się z wielu subklas, którym właściwe są różne wymagania przechowalnicze, a także „Iota”, którą oznakowywane miały być anomalie samodzielnie się przechowujące. Propozycje te oddalono z uwagi na to, że dotychczasowe już wypełniają luki, które rzekomo wypełnić miało wprowadzenie nowych.
Dzień 18 stycznia 2020 r.: Po raz pierwszy od wprowadzenia w roku 1935 Systemu Klasyfikacji Anomalii Autorytetu RPC zatwierdzono do niego poprawkę. Wdrożono bowiem kategorię „klas drugorzędnych”, w których skład wchodzą klasy: „Zneutralizowany”, „Wyjaśniony” oraz „Użyteczny”. Klasa „Zneutralizowany” była poprzednio oznaczeniem trudności przechowalniczej, a „Użyteczny” jest zamiennikiem już wycofanego oznaczenia trudności przechowalniczej „Theta”. Zarówno „Zneutralizowany”, jak i „Theta” zostały wycofane z kategorii oznaczeń trudności przechowalniczej ze względu na to, że trudności tej wcale nie oznaczają. Ponadto klasa przechowalnicza „Epsilon” została całkowicie wycofana z uwagi na to, że jest powtórzeniem klas „Gamma” i „Omega”. Wycofanie natomiast „Thety” było punktem spornym, albowiem niektóre placówki odmówiły wykonania polecenia przeklasyfikowania anomalii klasy „Theta” na „Użyteczny”; w mniejszym stopniu z podobną opozycją spotkała się rekategoryzacja klasy „Zneutralizowany”. Jednakże zupełne wycofanie klasy „Epsilon” w niemalże żadnym stopniu nie było krytykowane. Pomimo istnienia oficjalnej prezentacji klas drugorzędnych, w dokumentacji dozwala się na wykorzystywanie różnych, odpowiednich do tego formatów.
Przestarzałe oznaczenia przechowalnicze, odpowiednio: „Theta”, „Zneutralizowany” oraz „Epsilon” | ||
---|---|---|