Artykuły na temat memotyki:
- RPC-131: Opisuje memotykę holistycznie, skupiając się na różnorodnych powiązanych z nią koncepcjach, a także na „jadaczach memotycznych”.
- RPC-438: Wprowadza koncepcję „wysypisk memotycznych” oraz letu, substancji częściowo fizycznej i złożonej z kwantów memotycznych.
- RPC-001-3: Eksploruje interakcje pomiędzy płaszczyzną informacyjną i świadomością kolektywną.
- RPC-813: Wprowadza koncepcję „przestrzeni informacyjnej”, czyli trójwymiarowej reprezentacji wszystkich płaszczyzn informacyjnych wieloświata.
Pozostałe artykuły:
Przegląd: Czym jest memotyka?
Z RPC-131
mem·o·tyka
rzeczownik
dziedzina nauki badająca pamięć
Znaczna część dostępnej sferze publicznej wiedzy na temat pamięci jest sfabrykowana. W rzeczywistości memotyka wiąże się z koncepcjami metafizycznymi i pozawymiarowymi, o których wiedza (w chwili pisania tej informacji) nie jest dostępna sferze publicznej. Zacznijmy od przeglądu jednostek i terminów.
Płaszczyzna informacyjna to pozawymiarowa czasoprzestrzeń, w której informacja istnieje w stanie korpuskularno-falowym. Płaszczyzna ta stanowi przedłużenie naszej własnej czasoprzestrzeni. Standardowo rozumiana materia ani energia nie mogą wejść ani wyjść z płaszczyzny informacyjnej. Podróżować do niej i z niej mogą jedynie informacje. Zjawisko to zachodzi poprzez uziemienia memotyczne.
Uziemienia memotyczne to obiekty znajdujące się w przestrzeni fizycznej, które mogą generować połączenia z płaszczyzną informacyjną. Mózg (a dokładniej — pewien rodzaj zakończeń synaptycznych) stanowi uziemienie memotyczne i wykorzystuje płaszczyznę informacyjną do przechowywania wspomnień. Informacje, które mogą być modyfikowane przez uziemienie memotyczne, nazywa się kwantami memotycznymi. Istnieją one w formie skalarów albo wektorów.
Skalary memotyczne nie mogą przemieszczać się przez płaszczyznę informacyjną, albowiem pozostają zawsze związane z uziemieniem memotycznym. Wspomnienia funkcjonują w formie skalarów, co umożliwia ich przechowywanie oraz swobodny dostęp do nich przez mózg.
Wizualizacja 1.
{$contents}
W pewnych warunkach skalar memotyczny może zostać odłączony od swojego uziemienia, co umożliwi mu swobodne przemieszczanie się po płaszczyźnie informacyjnej. Kwanty tego typu nazywa się wektorami memotycznymi, albowiem posiadają kierunek ruchu w płaszczyznie informacyjnej. Wektory memotyczne powstają naturalnie na skutek takich zjawisk jak choroba Alzheimera.
Każda kwanta wytwarza pewne zniekształcenia w płaszczyźnie informacyjnej wprost proporcjonalne do jego natężenia (ilości informacji). Zniekształcenia te wywierają efekty podobne do przyciągania grawitacyjnego, co powoduje, że wektory nawzajem się przyciągają. Prawo inercji informacyjnej stanowi, że wektory o większym natężeniu — względem wektorów o mniejszym natężeniu — wymagają przyłożenia większej siły, by mogły się przemieścić.
Zakłada się możliwość istnienia złożonych wektorów nazwanych jadaczami memotycznymi. Byłyby to byty świadome, które istnieją na płaszczyźnie informacyjnej i mogą konsumować kwanty memotyczne, zwiększając swoje natężenie. Hipoteza ta zakłada również, iż jeśli jadacze memotyczne faktycznie istnieją, ich zachowanie jest niezgodne z prawem inercji informacyjnej, co przekłada się na małą akceptowalność hipotezy wśród badaczy. Jako że jadacz memotyczny pochłaniałby kwanty, zyskiwałby tym samym szybkość i umiejetność kontrolowania kierunku.
Na płaszczyźnie informacyjnej odnotowuje się wyjątkowe zjawiska topologiczne nazywane osobliwościami. Obecnie nie wiadomo, w jaki sposób powstają. Hipoteza, która cieszy się najprawdopodobniej największym uznaniem, zakłada, że osobliwości powstały wraz ze wszechświatem.
Osobliwości memotyczne to nieskończenie gęste wektory o zerowej objętości i niemierzalnym natężeniu. Wywołują one niezwykle silne oddziaływanie grawitacyjne ściągające wszystkie pobliskie wektory. W niewielkim stopniu na osobliwości oddziałuje przyciąganie grawitacyjne innych wektorów. Obecnie nie wiadomo, co się dzieje w przypadku interakcji dwóch osobliwości, albowiem dotychczas skrajnie rzadko zostawały one zaobserwowane.
Wizualizacja 2.
{$contents}
Zniekształcenia wywoływane przez osobliwości są wystarczające, by spowodować powstanie wyrwy między płaszczyzną informacyjną a fizyczną. W wymiarze fizycznym w takim przypadku powstaje pseudouziemienie, a z takiej wyrwy wydostawać mogą się wektory wchodzące do wymiaru fizycznego jako samozamknięte esencje nazywane kwantami fizycznymi.
Jeżeli jadacze memotyczne istnieją, najprawdopodobniej byłyby przyciągane do osobliwości, albowiem te byłyby optymalnymi źródłami kwantów.
Wiadomo o jednej osobliwości, która istnieje w Układzie Słonecznym i najwyraźniej wywiera wpływy globalne. Wszystkie wektory lokalne przyciągane są do niej i opuszczają ją w określonym miejscu w postaci esencji memotycznej. Dzisiaj lokację tę nazywa się RPC-131. Obecnie jedynym znanym sposobem przekształcenia skalara w wektor jest wykorzystanie preparatów amnezyjnych, czyli środków wpływających na pamięć i powodujących wykasowanie wspomnień. W rzeczywistości jednak wspomnienia nie zostają zniszczone, zgodnie z prawem zachowania informacji.