Las, w którym można się zgubić
tagshow
Rejestracja Porządku Centralnego: 024
Klasa: Alfa-Żółty
Zagrożenia: Zagrożenie agresją, zagrożenie geologiczne, zagrożenie klimatyczne
Protokoły przechowalnicze: RPC-024 znajduje się w sektorze o wymiarach 4 kilometry na 4 kilometry, w regionie █████, w Płn. ███████, w Kanadzie. Właściwości anomalne obszaru zachodzą do dziesięciu (10) metrów nad ziemią. Wokół obszaru anomalnego zainstalowano wysokie na dwa (2) metry ogrodzenie z siatki. Wejście znajduje się na stronie północnej w celach badawczych i jest ono zabezpieczone na zamek oraz łańcuch. W następstwie Incydentu 024-6 na ogrodzeniu zainstalowano drut kolczasty, a co pięćdziesiąt metrów wzdłuż ogrodzenia postawiono tabliczki ostrzegające: „Intruzi zostaną zastrzeleni, êkâ pîhtikwê”. Pierwszego dnia każdego miesiąca należy poddawać stan techniczny ogrodzenia inspekcji. Wszelkie jego uszkodzenia muszą zbyć zgłaszane Dyrektorowi ds. Bezpieczeństwa. Jeśli w ogrodzeniu lub drucie kolczastym powstaną jakiekolwiek zamierzone nacięcia, Dyrektor Bezpieczeństwa musi zorganizować wykonanie Procedury Zgubione-Znalezione przez Służbę Bezpieczeństwa Autorytetu.
Opis: RPC-024 to obszar anomalny w borealnym lesie iglastym Kanady. Obiekt został odkryty przez plemię ████, około roku 1200 n.e. Lokalne plemiona uznały ten obszar za ziemię świętą i zakazali komukolwiek na niego wchodzić. Stan ten trwał do chwili przekazania ziem Autorytetowi na mocy Traktatu Autorytetu.
Lotnicza inspekcja RPC-024 nie wykazała żadnych zmian wyglądu obszaru w zestawieniu z ziemią otaczającym. Jednakże bezzałogowe statki latające doznają usterek, jeśli zagłębią się w obiekt na więcej niż 1250 metrów.
Efekty i właściwości RPC-024 ulegają wzmożeniu wraz z posuwaniem się personelu w głąb obszaru i wraz z czasem, jaki spędzają w obiekcie. Wskazanie odległości w poniższej tabeli służy określeniu dystansu, po którym pewne symptomy oraz inne właściwości na pewno się ujawnią.
Odległość | Zaobserwowane efekty | |
---|---|---|
50 metrów | Zagłębienie się na pięćdziesiąt (50) metrów w obszar — odległość tą oznacza się odtąd jako MWO — i w ciągu dziesięciu minut od wystawienia na oddziaływanie obiektu wykazuje normalną florę, w tym pospolite jodły, świerki, sosny, krzewy, mchy oraz porosty. Po dziesięciu minutach wystawienia na oddziaływanie odczekanych w tym samym miejscu CSD donoszą o obserwowaniu zmian w typach widocznej roślinności, lecz nie obserwują oni bezpośrednio samych zmian. Najczęściej obserwuje się więcej cykuty, paproci oraz mnicha, acz każdy subiekt dostrzega różne zmiany. Po dłuższym okresie przebywania na tym obszarze poniżej pięćdziesięciu (50) MWO CSD donoszą o doświadczaniu pogarszającej się wizji, letargu oraz zawrotów głowy. | |
100 metrów | W odległości stu (100) MWO flora zaczyna w większym stopniu odstawać od lokalnego standardu i donosi się, że rośliny się ruszają lub przemieszczają, gdy nie są bezpośrednio obserwowane. Wyżej wskazane symptomy starają się silniejsze. | |
200 metrów | W odległości dwustu (200) MWO CSD donoszą o różnorakich obiektach wyściełających runo leśne, jak np. martwe zwierzęta (zwykle małe gryzonie i bezkręgowce), śmieci czy przedmioty domowe. Wszystkie obiekty znajdowane w RPC-024 znajdują się w różnych stadiach rozkładu. Efekty uboczne związane z tą odległością to m.in. bóle głowy czy łagodne zmieszanie. Próbki przedmiotów ani roślin nie wykazują żadnych właściwości anomalnych, tak jak całe obiekty, które zostają zabrane z tego miejsca. | |
500 metrów | W odległości pięciuset (500) MWO drzewa i inne rośliny zaczynają się przemieszczać i zmieniać swój rodzaj pomimo bezpośredniej obserwacji. Coraz częściej obserwuje się gęste żywopłoty i winorośle. Częstokroć flora zaczyna blokować miejsce, z którego przybył subiekt. Obiekty znajdowane na tym dystansie są na ogół większe, jak np. meble, pojazdy czy martwe zwierzęta (m.in. psowate, wołowate czy hipiczne). Pogoda zaczyna się różnić od tej, która panuje w okolicznym lesie. Obserwuje się takie zjawiska, jak zamiecie czy skwary, podczas których temperatura sięga █ stopni Celsjusza, aczkolwiek normalnie na tym dystansie temperatury się nie wahają. Efekty uboczne odległości 500 MWO to m.in. silniejsze zmieszanie, osłabiona wizja czy letarg. Do chwili osiągnięcia 500 MWO wszelkie symptomy można odwrócić z biegiem czasu, który zależy od tego, jak długo dany subiekt wystawiony był na oddziaływanie obiektu. Po osiągnięciu dystansu 500 MWO efekty nie są już całkowicie odwracalne. Do chwili osiągnięcia tysiąca (1000) MWO subiekci wciąż doświadczają silnego zmieszania. | |
1000 metrów | W odległości 1000 MWO krajobraz zaczyna się fizycznie zmieniać pod względem topologicznym, często do koziołkującej opadającej formy i zsypiska tuż pod stopami subiekta. Obiekty znajdowane na tym obszarze to m.in. ciała ludzi w każdym wieku, które w żadnym stopniu nie uległy rozkładowi, domy czy inne budynki. Efekty uboczne na dystansie 1000 MWO to m.in. nadmierne zmieszanie, zawroty głowy, ślepota i utrata kontroli motorycznej. Przebywanie na tym dystansie przez więcej niż dziesięć (10) minut prowadzi do zgonu. |
Autopsje wykazały, iż przyczyną śmierci jest krwotok mózgowy. Po przebyciu tysiąca dwustu pięćdziesięciu (1250) MWO — czyli osiągnięcia najdalszego poznanego rejonu RPC-024, następuje nagła śmierć subiekta. Wszelkie urządzenia wideo zabrane do tego punktu przestają należycie funkcjonować.
Dodatek:
Zgodnie z poleceniem Głównego Badacza RPC-024 nie jest poddawany testom. W razie, gdyby wyrażono zgodę na ich kontynuację, wszyscy CSD wchodzący na obszar obiektu powinny być wyposażeni w kamerę transmitującą obraz, lokalizator GPS oraz ołowianą linę. Żaden pracownik nie może wejść do RPC-024.