Lightline
tagnone
Rejestracja Porządku Centralnego: PL-002 Ryzyko przechowalnicze: Omega Poziom zagrożenia: Żółty |
|
Protokoły przechowalnicze: Zabezpieczenie całości obiektu jest obecnie niemożliwe. Zgromadzone dotąd lightrovery należy przechowywać w Skrzydle Magazynowym Placówki 052, w strzeżonym garażu na pojazdy jednośladowe. Kluczyki do pojazdów powinny być zamknięte w sejfie, na Posterunku Ochrony 2-B; dostęp do sejfu ograniczony powinien być do starszego badacza odpowiedzialnego za RPC-PL-002.
W granicach wytyczonych przez porozumienie między Autorytetem RPC a Lightline dostęp do instancji może być udzielany przez członkom MDS na niecierpiące zwłoki potrzeby transportowe oraz pracownikom naukowym z poświadczeniem bezpieczeństwa poziomu co najmniej 2. na potrzeby badawcze.
Należy nieustannie monitorować trakty świetlne w pobliżu ekspozytur Autorytetu celem wykrycia wszelkiego ruchu zakazanego przez ww. porozumienie. W razie detekcji nieautoryzowanego ruchu należy prowadzącego pojazd świetlny zatrzymać i przesłuchać. Pracownikom Autorytetu RPC zabrania się korzystania z ewentualnych propozycji zakupu pojazdów świetlnych. Wszelkie tego typu oferty, tak jak inne próby nawiązania kontaktu ze strony organizacji Lightline, powinny być niezwłocznie zgłaszane starszemu badaczowi odpowiedzialnemu za RPC-PL-002.
Opis: RPC-PL-002 oznacza istniejący od 1903 r. system transportu świetlnego wynaleziony, wyprodukowany, konserwowany, zarządzany oraz chroniony przez organizację świata anomalii o nazwie „Lightline”. Technologia Lightline wiąże się z generacją i manipulacją wiązkami świetlnymi w sposób umożliwiający podróżowanie po nich z wykorzystaniem specjalnie przystosowanego do tego pojazdu świetlnego — lightrovera.
RPC-PL-002 składa się m.in. z lightways — dróg świetlnych biegnących wzdłuż każdego równoleżnika (wyznaczonego pełnym stopniem szerokości geograficznej) oraz południka (wyznaczonego pełnym stopniem długości geograficznej), na wysokości 952 m n.p.m (lub n.p.g.). W przypadku przeszkód blokujących bieg drogi świetlnej, np. szczytów górskich czy wieżowców, na problematycznym odcinku ta ulega odpowiedniemu zakrzywieniu w płaszczyźnie horyzontalnej. Drogi świetlne są szerokości 5 m i nie ulegają wygenerowaniu ani zgaszeniu, z wyjątkiem niżej opisanej sytuacji związanej z ruchem lotniczym.
Systemowi dopełniają lightpaths — ścieżki świetlne generowane w kwadrantach utworzonych przez pary równoleżnikowych i południkowych dróg świetlnych, łączące drogi świetlne, zazwyczaj w płaszczyźnie zakrzywionej horyzontalnie. Generowane są na około 10 sekund przed wjazdem i wygasają po około 3 sekundach od zjazdu. Specjalne ścieżki świetlne (umożliwiające podróż pionową) generowane są w odpowiedzi na sygnał wysłany z pojazdu świetlnego i służą bezpiecznemu oraz szybkiemu wspięciu się na wysokość 952 m oraz zejściu z niej, a także w sytuacjach awaryjnych — do bezpiecznego usunięcia podróżującego z drogi albo ścieżki świetlnej. Lightpath nie dozwala na ruch równoległy, a jej szerokość wynosi ok. 50 cm. Pojazdy jadące w kolumnie nie mogą z kolei zbliżyć się do siebie na odległość mniejszą niż 10 m — chroni przed tym Lightsec.
Na każdym skrzyżowaniu dróg świetlnych zainstalowane są komponenty podsystemu bezpieczeństwa — Lightsec. Zadaniem podsystemu bezpieczeństwa jest kamuflowanie dróg i ścieżek świetlnych oraz zapewnianie szeroko rozumianego bezpieczeństwa uczestnikom ruchu świetlnego i pozostałej części populacji1.
Drogi i ścieżki świetlne (łącznie nazywane odtąd traktami świetlnymi) nie są widoczne dla osób nieprzypiętych do lightroverów, a wejście z traktem w kontakt kinestetyczny możliwe jest wyłącznie dla powierzchni koła lightrovera. Z uwagi na powyższe kontakt populacji nieuświadomionej z traktami świetlnymi jest niezauważalny. Niemniej trakty świetlne są zdecydowanie słyszalne dla wszystkich, gdy ma miejsce na nich ruch — odgłosy te porównywalne do hałasu powodowanego przez daleko jadący z dużą prędkością motocykl sportowy, co wydaje się dźwiękiem zazwyczaj oczekiwanym w wielu miejscach na świecie, niemniej będzie on zdecydowanie niespodziewany np. na Antarktydzie. Należy nadto zanotować, iż odpowiednio zmodyfikowany aparat fotograficzny lub kamera (poprzez zastosowanie powszechnie dostępnego filtra [UTAJNIONO]) umożliwia obserwację traktów świetlnych i przebiegającego po nich ruchu.
Lightrover w stanie wyłączonym przypomina pojazd jednośladowy wytwarzany przez rzeczywiście działającego na rynku producenta. Warto odnotować, iż CWA przeprowadzające wywiad gospodarczy w tej kwestii nie odkryło żadnych dokumentacji wskazujących na to, by organizacja Lightline współdziałała z producentami pojazdów jednośladowych. Na pojeździe świetlnym w stanie niezmienionym można się poruszać jak na normalnym egzemplarzu, a transmutację można zainicjować z użyciem dodatkowych kluczyków. Proces ten zajmuje około 4 s i jest widoczny wyłącznie dla osoby, która ma założony kask; pozostali obserwatorzy z chwilą przekręcenia kluczyków dostrzegają wyłącznie zniknięcie pojazdu. Po transmutacji obiektu bak lightrovera zamienia się w bagażnik, pojawiają się trzy pasy bezpieczeństwa, pulpit oraz drążek kontrolny.
Pulpit umożliwia planowanie i porządkowanie generowanych ścieżek świetlnych o wybranej krzywiźnie z wykorzystaniem drążka kontrolnego, a nadto — odczytywanie ostrzeżeń meteorologicznych, notyfikacji w przedmiocie bezpieczeństwa technicznego i regionalnego, harmonogramów dostępności traktów oraz publicznych i prywatnych wiadomości od Lightline. Drążek kontrolny dodatkowo umożliwia kontrolę przyspieszenia pojazdu i sprowadzanie go na ziemię. Maksymalna szybkość lightrovera wynosi 4200 km/h, z czym obiekt może cofać się z maksymalną szybkością 50 km/h; nie ma możliwości zawracania.
Pasy bezpieczeństwa zapinane są wszerz tułowia i uniemożliwiają prowadzącemu zejście z lightrovera znajdującego się na trakcie świetlnym. Znajdujące się w nich podsystemy na bieżąco kontrolują stan organizmu, mogąc wykryć stan upojenia alkoholowego, odurzenia oraz inne problemy zdrowotne mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo ruchu świetlnego. Próby niszczenia, nieserwisowego modyfikowania i (w czasie uczestnictwa w ruchu świetlnym) zdjęcia pasów prowadzą do gwałtownego zatrzymania i sprowadzenia pojazdu na ziemię oraz odebrania uprawnień do jego prowadzenia do czasu wyjaśnienia sprawy przez Lightline. W lightroverze zainstalowana jest blokada uniemożliwiająca włączenie się do ruchu świetlnego w razie niezapięcia pasów bezpieczeństwa.
Po zapięciu pasów, o ile stan lightridera pozwala na bezpieczne prowadzenie pojazdu, blokada zostaje zwolniona, a z najbliższej drogi świetlnej wygenerowana zostaje specjalna ścieżka świetlna umożliwiająca wjazd na wysokość tranzytową. Wyłączenie się z ruchu świetlnego możliwe jest na terenach bezpiecznych; w przypadku próby zejścia na ziemię w miejscu, w którym w myśl prawa lightrider nie może przebywać, wymagane jest potwierdzenie zamiaru na pulpicie, z użyciem drążka kontrolnego; zejście nawodne jest niemożliwe, nawet gdyby lightrider mógł bezpiecznie zatrzymać pojazd choćby na własnym statku. W razie wjazdu na obszar o ekstremalnych warunkach klimatycznych na pulpicie lightrovera wyświetlone zostają monity informujące o zalecanym ubiorze i przewidywanych zjawiskach pogodowych w przypadku woli zjechania z drogi albo ścieżki świetlnej. Ponadto, z uwagi na wysokość traktów, lightrovery i kaski lightriderów zapewniają prowadzącym ciepło, umożliwiając im jazdę w temperaturze 21-23 °C. Na obszarach arktycznych zapewniana temperatura waha się w skali 18-20 °C.
Na traktach świetlnych, oprócz lightriderów, spotyka się trzy rodzaje pracowników Lightline:
- lightguards — umundurowana i uzbrojona służba ochrony ruchu świetlnego, skupiona głównie w miejscach znanych z aktywności pirackiej, przeznaczona również do zapewniania szeroko rozumianego porządku, udzielania pomocy (w tym medycznej) oraz ochrony imprez masowych organizowanych przez Lightline; lightguards ubrani są w granatowe mundury ze srebrnymi odznakami i poruszają się uzbrojonymi w pistolety maszynowe oraz wyposażonymi w syreny lightroverami w kolorze niebieskim, z oznaczeniami „LIGHTGUARD” po obu stronach pojazdu.
- lightcrews — zespoły inżyniersko-konserwacyjne zajmujące się utrzymywaniem należytego stanu technicznego elementów systemu Lightline; członkowie lightcrews ubrani są w szare kombinezony robocze i poruszają się lightroverami w odcieniach szarości z oznaczeniami „LIGHTCREW” po obu stronach pojazdu.
- tzw. Biurokratów — nazwa nieoficjalna, funkcjonująca w środowisku Lightriderów, wykorzystywana w odniesieniu do, biorących udział w ruchu świetlnym, pracowników wyższych szczebli Lightline; Biurokraci pojawiają się bardzo rzadko; zazwyczaj ich udział ogranicza się do organizowania i nadzorowania imprez masowych Lightline oraz sporadycznego kontrolowania pracy lightcrews i lightguards; Biurokraci ubrani są w czarne kombinezony i — w przeciwieństwie do wyżej opisanych grup — nigdy nie zdejmują czarnych kasków; Biurokraci poruszają się czarnymi lightroverami bez żadnych oznaczeń.
Niektóre regiony traktów świetlnych znane są z aktywności tzw. piratów świetlnych („lightrats”), którzy dokonują rozbojów i innych powszechnie sankcjonowanych przestępstw z użyciem nielegalnie zmodyfikowanych lightroverów. Obecnie aktywność piracka jest nieznaczna z uwagi na coraz efektywniejszą jakość służby lghtguards, a także kontrolę sprawowaną przez Lightsec. Współcześnie najbardziej narażonymi na aktywność piracką regionami świata są okolice Uralu oraz granicy kostarykańsko-panamskiej. Pochwyceni przestępcy podlegają zatrzymaniu, przesłuchaniu, utracie uprawnień oraz pociągnięciu do odpowiedzialności dyscyplinarnej przed Lightline (może ona wiązać się z dożywotnim wpisem na listę osób, które nie mogą odzyskać uprawnień — wpis ten jest jednoznaczny z [najprawdopodobniej antymemetycznym] wykasowaniem wszelkich informacji o Lightline z umysłu ukaranego).
Szacuje się, że społeczność lightriderów wynosi dzisiaj ok. 1 500 osób. Nie wiadomo, w jaki sposób Lightline dokonuje wyboru klientów i sprzedaży im lightroverów, aczkolwiek cena współczesnego pojazdu świetlny w wersji standardowej wynosi ok. 85 000 zł. Lightrovery nie wymagają paliwa, utylizując energię pochodzącą z traktów świetlnych. Nie istnieją dokumenty potwierdzające posiadane uprawnienia; wszelkie dane autoryzacyjne przechowywane są na serwerach Lightline w nieznanym miejscu i pozostają do użytku lightguards oraz podsystemu Lightsec.
Co trzy lata, od roku 1934, Lightline organizuje zawody wyścigowe i rajdowe o nazwie Lightlympics. Impreza składa się z wyścigu („Number One”)2, poszukiwań („The Escapee”)3 oraz rajdu („The Traverse”)4, w których uczestniczą reprezentanci każdego kraju5, zazwyczaj będący utalentowanymi i doświadczonymi członkami społeczności. Złoci medaliści Lightlympics otrzymują luksusowe modele najnowszych lightroverów i pokaźne nagrody pieniężne.
W roku 2017 Autorytet, w braku możliwości zbadania technologii i zinfiltrowania Lightline oraz neutralnego nastawienia tamtej organizacji, zaprzestał zatrzymywania lightriderów w zamian za dopuszczenie do sprawowania kontroli nad ruchem świetlnym w pobliżu placówek Autorytetu i możliwość włączania do ruchu wybranych członków sił szybkiego reagowania. Autorytet w obecnym stanie wiedzy na temat technologii Lightline stoi na stanowisku, iż znaczne trudności w kontrolowaniu stanu zakonspirowania obiektu nie są możliwe do wyeliminowania; aczkolwiek z uwagi we współpracy z organizacją pokojowo nastawioną i równie zainteresowaną powszechną konspiracją Autorytet może sprawniej realizować swoje zadania. Niemniej potajemnie prowadzone są badania technologii Lightline, mające na celu odtworzenie poszczególnych jej elementów i pogłębienie zrozumienia jej podstaw naukowych; priorytetem jest zgromadzenie przez Autorytet wiedzy dostatecznej, by współdziałanie z Lightline nie musiało być wynikiem braku opcji, a co najwyżej — podjęcia stosownej decyzji.
◀ RPC-PL-001 RPC-PL-002 RPC-PL-003 ▶