RPC-PL-003

Oaza niepokoju

tagnone

4.2 (6)

4.2 (6)

audio.webp
Rejestracja Porządku Centralnego: PL-003

Ryzyko przechowalnicze: Alfa

Poziom zagrożenia: Pomarańczowy
h-aggression.webp zagrożenie agresją h-memory-alteration.webp zagrożenie mnemoniczne

Protokoły przechowalnicze: RPC-PL-003 jest przechowywany przez Placówkę Terenową 039-M pod nadzorem Placówki 039 w muhafazacie Asuan. Uwaga! Placówka Terenowa 039-M jest zakonspirowana jako „stała ekologiczna jednostka badań nad gatunkami zagrożonymi wyginięciem”. Pracownicy oddelegowani do 039-M obowiązani są przestrzegać Protokołu Konspiracyjnego, który nakłada m.in. obowiązek wiarygodnego odgrywania przydzielonych ról związanych z oficjalną funkcją placówki przed sferą publiczną. Wytyczne Protokołu Konspiracyjnego znajdują są w Regulaminie Placówki Terenowej 039-M.

Starszemu badaczowi odpowiedzialnemu za PL-003 pozostawia się swobodę decyzyjną w zakresie badań, z zastrzeżeniami, iż:

  • badania w rejonie pierwszym lub drugim nie mogą prowadzić do ingerencji w stan struktury obiektu — chyba że są to badania architektoniczne lub archeologiczne — ani lokalnego ekosystemu — chyba że są to badania etologiczne lub wspomniana ingerencja wynikła w ramach samoobrony personelu;
  • pracownicy uczestniczący bezpośrednio w ww. badaniach mogą poruszać się wyłącznie pod eskortą co najmniej dwóch uzbrojonych w broń palną funkcjonariuszy ochrony;
  • rejon czwarty pozostaje wyłączony spod wszelkich inicjatyw badawczych na czas nieoznaczony.

Opis: RPC-PL-003 oznacza terytorium oznaczone współrzędnymi [UTAJNIONO]. W kwadrat stworzony przez współrzędne możliwe jest wpisanie koła o promieniu 180 metrów. Teren kwadratu, w który nie jest wpisane koło, oznacza się jako rejon pierwszy, a koło — jako rejon drugi. Konstrukcję pod rejonem drugim nazywa się rejonem trzecim, a wyodrębnioną jej część — rejonem czwartym. Łącznie wszystkie rejony tworzą teren RPC-PL-003. Placówka Terenowa 039-M umiejscowiona jest na granicy rejonów pierwszego i drugiego, na północny zachód od centrum rejonu drugiego. Rejon drugi otoczony jest ogrodzeniem pod napięciem z uwagi na zagrożenie stwarzane przez znajdujące się w nim zwierzęta oraz rośliny.

Rejon pierwszy jest okalającą oazę (rejon drugi) częścią Sahary. Według dodatku A oraz innych informacji związanych z obiektem rejon pierwszy nie wiąże się w żaden oczywisty sposób z występowaniem zjawisk anomalnych. Na skraju rejonów pierwszego i drugiego, na północny wschód od centrum rejonu drugiego znajdują się zabezpieczone ruiny obozu, o którym mowa w dodatku A.

Rejonowi drugiemu właściwa jest anomalia występująca w biocenozie oazy. Fauna wykazuje bowiem nienaturalnie daleko idącą agresję w stosunku do ludzi, w formie częstych ataków na osoby przemieszczające się przez las porastający rejon drugi. Ataki te według etologów stanowią nadmierną formę obrony terytorium; zdecydowanie nie są one powodowane przed tendencje samoobronne (samodzielnie bowiem zwierzęta poszukują ofiar) ani z uwagi na niedostatek składników odżywczych (rejon drugi jest w nie obfity, a wydzielona komórka Placówki Terenowej 039-M dostarcza zwierzętom pożywienia w sytuacjach kryzysowych, jak np. susze hydrologiczne). Etologowie dotąd nie zdołali wpłynąć na zachowanie pozyskanych osobników fauny, aczkolwiek w toku są badania w przedmiocie poprawy bezpieczeństwa osób przebywających w rejonie drugim.

Pośrodku rejonu drugiego położona jest sadzawka o średnicy około czterech metrów i głębokości około trzech, w której wydrążony jest tunel — możliwe jest przepłynięcie nim dwunastu metrów, a następnie odbicie do góry, gdzie znajduje się wyjście z wody oraz podziemna konstrukcja oznaczona jako rejon trzeci. Rejon ten składa się z sieci podziemnych korytarzy o łącznej długości około czterech kilometrów; powietrze stale tam dopływa przez liczne prześwity skalne. W rejonie trzecim odkryto przedmioty oraz ryty dzieła nieznanej cywilizacji staroegipskiej. Wydaje się, że zwierzęta — w tym szkodniki i owady — unikają rejonu trzeciego; roślinność natomiast porasta w formie mchu kilka kamieni znajdujących się przy prześwitach w skale; w części jaskiniowej znajduje się kilka metrów korzeni drzew i krzewów. Datowanie izotopowe elementów ruiny wykazywało sprzeczne rezultaty. Najstarsze elementy ruiny powstały prawdopodobnie około 800 r. p.n.e.

wizja_003.webp

Artystyczna wizja rejonu trzeciego w czasach świetności.

Rejon czwarty znajduje się za zamkniętymi, wykonanymi z dwunastokaratowego złota drzwiami. Rozlegają się za nimi odgłosy nieustającej walki stalową bronią białą. W okolicy rejonu czwartego dochodzi do samorzutnych, czasowych modyfikacji pamięci, które najczęściej polegają na kilkugodzinnym przekonaniu danej osoby, iż jest kimś innym, najczęściej jednym z bieżących współpracowników.

Obiekt został odkryty przez Siły Zbrojne Imperium Brytyjskiego ścigające w latach 80. XIX wieku dezerterów z wojen burskich. Autorytet RPC pozyskał obiekt w roku 1882, w następstwie zbadania nadzwyczajnego zainteresowania terenem przez wojsko Wielkiej Brytanii. W przeciągu dwóch tygodni całość oazy poddano eksploracji, w której trakcie znaleziono ciało płk. Victora przy drzwiach rejonu czwartego oraz dokument przedstawiony w dodatku A. W następstwie dokonano pochowania żołnierza w zgodzie z wyinterpretowanymi na podstawie dokumentacji jego przekonaniami religijnymi.

Dodatek A: Informacje pozyskane ze świadectwa zdarzeń pozostawionego przez płk. Richarda Victora, Dowódcy VIII Królewskiego Pułku Strzelców Imperium Brytyjskiego.

Dodatek B: Sprawozdanie z kontaktu z uzbrojoną grupą „Siadun Mukhfiun”.



O ile nie stwierdzono inaczej, treści niniejszej witryny objęte są postanowieniami licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.