RPC-PL-020

Knowania monsieur Heroux

tagnone

3.7 (6)

3.7 (6)

audio.webp
alpha-red.webp

Rejestracja Porządku Centralnego: PL-020

Klasa: Alfa-Czerwony

Zagrożenia:Pozostałe właściwości: h-aggression.webp zagrożenie agresją h-extra-dimensional.webp zagrożenie pozawymiarowe

Protokoły przechowalnicze: Przyczółek logistyczny w RPC-PL-020 powinien być stale obsadzony przez co najmniej trzech funkcjonariuszy ochrony (PO-430) stacjonujących w RPC-PL-020-1 wraz ze zmiennikami i zespołem przydziału badawczo-eksploracyjnego. Warta w przyczółku logistycznym powinna podlegać systemowi rotacji cosześciogodzinnej. Całość personelu przydzielonego do RPC-PL-020 powinna być zmieniana co 30 dni z wykorzystaniem okrętu podwodnego klasy ZEX modelu 188F lub nowszego. Podczas każdej zmiany należy dokonać uzupełnienia spiżarni, broni i amunicji, instrumentów, narzędzi oraz środków badawczych, medycznych, sanitarnych, higienicznych, odzieżowych i biurowych. Pracownik przydzielony do obiektu może wnieść do RPC-PL-020-1 do 2 kg rzeczy osobistych spełniających ogólne wskazania bezpieczeństwa.

Zabrania się bez uprzedniej pisemnej lub zaprotokołowanej zgody Głównego Badacza:

  • nawiązywania kontaktu z RPC-PL-020-3 lub -4 w stopniu wykraczającym poza niezobowiązującą konwersację;
  • prowokowania RPC-PL-020-2;
  • podejmowania prób naruszenia integralności RPC-PL-020 lub -1, w szczególności poprzez uszkadzanie elementów z obszarów tych pochodzących.

W razie napotkania RPC-PL-020-2 należy od obiektu niezwłocznie się oddalić, podejmując wszelkie starania, by wydawać wówczas jak najmniej hałasu i kierować się wyłącznie do przyczółka logistycznego. W sytuacji napotkania RPC-PL-020-5 zezwala się każdemu pracownikowi podjąć wszelkie dostępne czynności, by zniwelować zagrożenie ze strony instancji; jeżeli czynność polega na ucieczce do przyczółka logistycznego, należy podjąć wszelkie starania, by uprzedzić drogą radiową lub werbalną o tym fakcie funkcjonariuszy ochrony pełniących tam wartę.

Każda eksploracja powinna być zabezpieczona przez uzbrojonego funkcjonariusza ochrony. W sytuacji kryzysowej, gdy niezbędne jest podjęcie natychmiastowych czynności eksploracyjnych, aczkolwiek asysta funkcjonariusza ochrony jest niemożliwa, zezwala się na udzielenie egzemplarzy broni palnej maksymalnie dwóm członkom zespołu eksploracyjnego, z preferencją wobec osób przeszkolonych w zakresie posługiwania się bronią palną.

Opis obiektu: RPC-PL-020 to obecnie niemożliwa do skartowania podziemna sieć korytarzy, do której wejście znajduje się pod Jeziorem Genewskim, 850 m na południe od szwajcarskiej miejscowości Vevey, w konstrukcji o identyfikatorze RPC-PL-020-1, umiejscowionej na dnie akwenu, na głębokości ok. 240 m. RPC-PL-020-1 to wykonana z żelbetu konstrukcja o półkolistym, podłużnym kształcie, długości ok. 30 m, szerokości ok. 12 m i wysokości od 3,5 do 7 m, podzielona na dwie grodzie: A i B.

Gródź A dostępna jest za pośrednictwem śluzy umiejscowionej na części wierzchniej obiektu, do której podłączyć może się okręt podwodny, wskutek czego następuje jej otwarcie po odnotowaniu braku wody w przestrzeni podłączonej. Śluza prowadzi tunelem pionowym o promieniu 1,8 m, drabiną 7 metrów w dół obiektu, gdzie znajduje się otwarta śluza do Grodzi B. W momencie, gdy okręt się odłącza od śluzy górnej, śluza dolna ulega automatycznemu zamknięciu. Gródź B otacza Gródź A i podzielona jest półściankami na strefę specjalną, sypialną, rekreacyjną oraz toaletową. W strefie sypialnej znajduje się dziesięć łóżek; w strefie rekreacyjnej — sofa, barek i biblioteczka zawierająca najwyraźniej losowo wybrane pozycje beletrystyczne w języku francuskim, z okresu XVIII i XIX wieku; strefa toaletowa składa się z dwóch kabin toaletowych i dwóch kabin prysznicowych. W Grodzii B panuje niezmienna temperatura rzędu 296 K (ok. 23 °C), a cyrkulacja powietrza zapewniona jest przez strefę specjalną. Strefa specjalna zawiera śluzę obsługiwaną ręcznie z RPC-PL-020-11, umiejscowioną na południowej ścianie konstrukcji. Śluza specjalna prowadzi do obiektu właściwego, czyli RPC-PL-020.

Na podstawie analizy materiałów fotograficznych ustalono, iż RPC-PL-020 ulega nieprzerwanej i albo niemożliwej do odnotowania, albo dotykającej tych jego rejonów, w których nie znajdują się obserwatorzy ani urządzenia obserwacyjne, rekonfiguracji2. W obiekcie nieprzerwanie słyszalne są odgłosy trzeszczenia porównywalne do poruszeń dużych, drewnianych, nienaoliwionych części mechanicznych. Drgania wykrywane przez sejsmografy mają różną siłę, niemniej w każdym zarejestrowanym przypadku rekonfiguracji sekcji obiektu wcześniej odnotowano w jej rejonie silniejsze niż normalne wykrywane wstrząsy i głośniejsze odgłosy im odpowiadające.

Nieznaczna część obiektu, znajdująca się w pobliżu śluzy wejściowej, gdzie Autorytet utrzymuje stały przyczółek logistyczny wyekwipowany w urządzenia obserwacyjne, wydaje się nie ulegać rekonfiguracjom. Należy dodać, iż próby dotarcia do RPC-PL-020 spoza śluzy dotąd były bezowocne, a prześwietlenia okolic budynku wejściowego nie ujawniły nawet samej śluzy, co jest przyczyną uznania, iż obiekt nie znajduje się w rzeczywistości bazowej. Założenie to wydaje się potwierdzone przez ustalenie, iż materiały konstrukcyjne struktury i jej kształt nie wytrzymałyby ciśnienia rzędu ok. 2350 kPa obliczonego na podstawie głębokości położenia RPC-PL-020-1 i pomiaru zasolenia wody akwenu.

W RPC-PL-020 panuje temperatura 296 K (ok. 23 °C), ciśnienie ok. 998 hPa oraz wilgotność powietrza ok. 42%. Ustalono, że RPC-PL-020 jest całkowicie sterylny; wszelkie drobnoustroje ulegają natychmiastowemu zniszczeniu z momentem wejścia do RPC-PL-020, choć dotąd nie zaobserowano czynnika, który ten efekt wywiera. W toku 12-miesięcznych badań i zbadaniu 98 najwytrzymalszych patogenów potwierdzono, że warunki w RPC-PL-020 są całkowicie i natychmiastowo śmiercionośne dla bakterii, archei, pasożytów, grzybów oraz wirusów. Jednocześnie jednak ustalono, iż środowisko RPC-PL-020 nie jest szkodliwe wobec wewnętrznych kultur bakteryjnych.

korytarz.webp

RPC-PL-020.

Szerokość korytarzy obiektu wynosi ok. 2 m, a wysokość ok. 3,5 m. Ich długość jest zmienna; zaobserwowano najmniejszą długość rzędu ok. 20 m i największą — ok. 370 m. Z wyłączeniem przyczółka logistycznego, w korytarzach nie ma żadnych źródeł światła. Aktualnie Autorytet prowadzi projekt mający na celu opracowanie sposobu na zapewnienie stałego oświetlenia obiektu, co napotyka na trudności w postaci rekonfiguracji, w której trakcie większość zasobów ulega zniszczeniu; stąd też obecnie korzysta się z przenośnych źródeł światła. Pod względem estetycznym obiekt ozdobiony jest w stylu Cabinet du Conseil Pałacu Wersalskiego, z czym podłoga wykonana jest z granatowego marmuru przyozdobionego złotymi wzorami. Co ok. 15 m na ścianach znajdują się drzwi z pokrytego białą farbą drewna z orzecha włoskiego.

Korytarze w 80% zawijają w jedną stronę, najczęściej pod kątem prostym; w ok. 15% krzyżują się w formie litery „T”, a w ok. 5% — „X”. Przyjmuje się, iż w obiekcie znajduje się jedna kondygnacja. Co ok. 18 m po prawej lub lewej stronie korytarza znajduje się stolik, na którym umieszczona jest szklana waza z pojedynczym kwiatem zwartnicy (Hippeastrum) w kolorze czerwonym, pomarańczowym lub niebieskim, o łodydze długości ok. 50 cm, zanurzonym w wodzie. Rośliny te nie wydają się ulegać rozkładowi, dopóki znajdują się w RPC-PL-020.

Obiekt został odkryty w roku 2011 w trakcie badań hydrologicznych dna Jeziora Genewskiego przeprowadzanych przez szwajcarski instytut badawczy [UTAJNIONO]. Następcza komunikacja satelitarna zespołu badaczy z ośrodkiem koordynującym projekt została przechwycona przez szwajcarski system gromadzenia informacji niejawnych Onyx i przekazana Autorytetowi po stwierdzeniu możliwości zaangażowania w znalezisko zjawisk anomalnych. Po potwierdzeniu tego założenia Autorytet oficjalnie przejął kontrolę nad obiektem, a związany ze sprawą instytut badawczy poinformowano, iż znalezisko jest samodzielnym prototypem bunkra podwodnego testowanym przez połączone siły zbrojne Francji i Szwajcarii.

Opis bytów: W RPC-PL-020 odnotowuje się aktywność co najmniej trzech istot: tzw. Dozorczyni (RPC-PL-020-2), tzw. Florystki (RPC-PL-020-3) oraz tzw. Wiolonczelisty (RPC-PL-020-4).

Nie dokonano dotąd uchwycenia w żadnej formie postaci fizycznej Dozorczyni mimo wielokrotnie przeprowadzanych prowokacji z wykorzystaniem CSD, prowizorycznego oświetlenia oraz kamer nagrywających z szybkością 40 000 klatek na sekundę, co pozwala przypuszczać, iż RPC-PL-020-2 nie jest zjawiskiem o formie fizycznej. Niemniej potwierdzono, że zbliżanie się zjawiska wykryte może zostać po odgłosach i echo kroczenia, utożsamianych ze spokojnym chodem żeńskim, a konkretnie stukotem obcasów o podłogę. Potwierdzono także, iż RPC-PL-020-2 okazuje otwartą agresję wobec osób przebywających w RPC-PL-020, oprócz Florystki i Wiolonczelisty, wyrażaną poprzez pojedynczy gwizd w sytuacji, gdy RPC-PL-020-2 wykryje obecność intruza w pobliżu, w promieniu do ok. 25 metrów.

W chwili zagwizdania RPC-PL-020-2 z pobliskiego rejonu, najprawdopodobniej niewidocznego normalnie otworu w ścianie uwolniona zostaje co najmniej jedna instancja RPC-PL-020-5, która dokonuje wyśledzenia intruza najprawdopodobniej po odgłosach oraz zapachu, a następnie jego zagryzienia, polegającego na rozszarpaniu naczyń krwionośnych w okolicach szyi, innych rejonów witalnych albo przegryzienia okolic podbrzusza. Pomimo braku możliwości wizualnego zobrazowania RPC-PL-020-5 ustalono na podstawie oględzin ciał osób przez nie poszkodowanych, że instancje te posiadają zęby o długości ok. 7 cm, a według oceny akustyki ich zachowania poruszają się podobnie jak psy większych ras i ważą około 300 kg. Ataki instancji nie zawsze się powodzą, albowiem zwykle otwarcie ognia w kierunku zbliżających się odgłosów instancji umożliwia dostateczne jej zranienie, by wróciła do miejsca, z którego wyszła. Instancje poruszają się z szybkością ok. 6 m/s, a po zagryzieniu intruza dokonują jego zjedzenia i powracają do miejsca, z którego wyszły. W razie większej liczby intruzów bądź postrzelenia instancji do ataku przystąpić może większa ich liczba; jak dotąd zaobserwowano maksymalną liczbę czterech instancji. RPC-PL-020-5 nie wychodzą z RPC-PL-020, choćby uciekający przed nimi eksplorator podczas bezpośredniego pościgu uciekł za śluzę dzielącą RPC-PL-020 i RPC-PL-020-1. Jak dotąd, mimo celowego prowokowania ataków RPC-PL-020-5, żadnego osobnika nie udało się ani zabić i zabrać na badania, ani w inny sposób zabezpieczyć. Podobne działania nie przyniosły też efektu w przypadku RPC-PL-020-2, albowiem ta wkrótce po nakazaniu ataku zaprzestaje dalszej manifestacji.

florystka.webp

RPC-PL-020-3.

RPC-PL-020-3, czyli Florystka, to około 22-letnia kobieta, 167 cm wzrostu, 55 kg masy ciała, karnacji jasnej, włosy proste, jasnobrązowe, sięgające ramion, ubrana w czarnobiałą sukienkę dla służby, z białą kokardą pod brodą. Obiekt zwykle ma w lewej ręce kilka kwiatów zwartnicy albo szklany dzbanek z wodą, a w prawej zapaloną świeczkę na srebrnej podstawce. Kobieta jest sporadycznie napotykana przez eksploratorów w RPC-PL-020 i przyjmuje wówczas postawę komunikatywną i przyjazną, aczkolwiek niewykazującą świadomości okoliczności, w jakich się znajduje. Obiekt komunikuje się w języku angielskim z akcentem oksfordzkim. Według swoich zapewnień Florystka zajmuje się dbaniem o należyty stan, rozmieszczenie i kompozycję kwiatów. Nie ustalono, skąd kobieta pobiera kwiaty, wodę ani gdzie dokonuje wymiany świec. Nie stwierdzono też, w jaki sposób kobieta zaspokaja potrzeby fizjologiczne, aczkolwiek w świetle całokształtu zjawisk anomalnych dotykających RPC-PL-020 kwestie te nie są uznawane za priorytet badawczy. Kobieta przykłada szczególną wagę do wykonywania swoich obowiązków i dlatego unika dłuższych rozmów z przedstawicielami Autorytetu. Próby porwania RPC-PL-020-3 prowadzą do natychmiastowego pojawienia się RPC-PL-020-2 i następczego ataku ze strony RPC-PL-020-5. Świeca RPC-PL-020-3 stanowi jedyny natywny element RPC-PL-020, który zapewnia źródło światła w obiekcie.

wiolonczelista.webp

RPC-PL-020-4.

RPC-PL-020-4, czyli Wiolonczelista, to około 25-letni mężczyzna, 181 cm wzrostu, 67 kg masy ciała, karnacji śródziemnomorskiej, włosy proste, czarne, krótkie, ubrany w błękitną koszulę i jasnoszare spodnie od garnituru włoskiego kroju z początku XXI wieku, noszący przewiązaną paskiem na lewym ramieniu wiolonczelę ███████ ███ ████████. Obiekt jest spotykany względnie bardzo rzadko, lecz okazuje znacznie większą komunikatywność i przyjazne nastawienie, niż Florystka. Obiekt twierdzi po włosku lub angielsku z wyraźnym akcentem sycylijskim, że przybył zagrać koncert, lecz nie umie odnaleźć audytorium. Obiekt wykazuje ograniczoną świadomość nietypowych okoliczności, w jakich się znajduje. Jego rzekome poszukiwania audytorium trwają od co najmniej kilkunastu lat, co nie wzbudza w nim niepokoju, a jedynie przeświadczenie, że się spóźnia. Pozwala to na stwierdzenie, iż obiekt się nie starzeje ani podobnie jak Florystka — nie wykazuje potrzeb fizjologicznych.

Dodatek: Incydent 020-DOI.

W dniu 25 stycznia 2021 roku do personelu przyczółka logistycznego zbliżyła się RPC-PL-020-3. Florystka zaprowadziła dr Annikę Sjögren pod eskortą dwóch funkcjonariuszy ochrony do oddalonych o ok. 250 m w linii prostej drzwi, które następnie otwarła poprzez jedynie pociągnięcie za klamkę.

Zaraz po wejściu do bogato ozdobionego pokoju sypialnego bez okien, Florystka doznała ataku paniki i o mało nie straciła przytomności na skutek hiperwentylacji. Według dr Anniki Sjögren Florystka w roztrzęsieniu usiadła na jednym z krzeseł w pokoju i stwierdziła, że nie jest pewna, skąd wiedziała, co ma zrobić, oraz że dopiero teraz zdała sobie sprawę, że zachowwała się, jak gdyby ktoś ciągle umieszczał w jej głowie myśli i usuwał wątpliwości. Po kilku minutach Florystka wyjawiła, że w roku 1919 mieszkała w Oksfordzie i słynęła w regionie z projektowania i pielęgnowania najpiękniejszych ogrodów u najbogatszych mieszkańców miejscowości. W maju tamtego roku otrzymać miała ofertę zatrudnienia w charakterze zarządczyni ogrodu francuskiego magnata, który obiecał jej zaspokojenie wszelkich potrzeb finansowych. Przesłuchana oświadczyła, że przyjechała do paryskiej willi na przedmieściach, w której przyjął ją gospodarz imieniem Delbert Heroux.

RPC-PL-020-3 doznała jeszcze silniejszego ataku paniki na wieść, iż obecnie jest rok 2021, reagując na ten fakt z przerażeniem, iż wszyscy, których znała, już nie żyją, a ona od prawie stu lat jest uwięziona w RPC-PL-020. Kilka sekund po opuszczeniu pokoju kobieta zupełnie zapomniała o tym, czego w nim doświadczyła i czego się dowiedziała, niezwłocznie wznawiając wykonywanie swoich obowiązków.

Na stoliku w pokoju dr Annika Sjögren odkryła list o poniższej treści. Gdy zespół badawczy opuścił pomieszczenie, jego drzwi ponownie się zamknęły i dotąd nie zdołano ich otworzyć.

Autorytecie,
odczuwam potrzebę wyjaśnienia, iż miejsce, które badacie, zostało powierzone mi w roku 1836 przez Was samych. Wywiązuję się z naszej umowy i życzyłbym sobie wzajemności.

— D. Heroux

Po przeanalizowaniu treści powyższego listu dokonano zgromadzenia informacji na temat Delberta Heroux. Pomimo nieodnalezienia żadnych informacji w rejestrach publicznych, odkryto w archiwum OUZI notę sporządzoną w roku 1836, zgodnie z którą Autorytet miał powierzyć w tym roku „opiekę” nad pewnymi obiektami RPC panu Heroux ze względu na jego „szczególnie użyteczne względem misji Autorytetu zdolności i warunki osobiste”. Zgodnie z treścią notatki Delbert Heroux obowiązał się zapewnić nieuściślonym obiektom godne warunki bytowania w luksusowej posiadłości w wiecznym odseparowaniu od Autorytetu, a w zamian Autorytet obowiązał się wykreślić je ze wszelkich prowadzonych rejestrów i dokumentacji, a także nie ingerować w działalność Delberta Heroux pod warunkiem dotrzymania przez niego warunków porozumienia.

Zgodnie z treścią tej noty pomieszczenia w RPC-PL-020 okupowane są przez dawne obiekty RPC. Nie wiadomo, o których obiektach mowa ani o jakiej ich liczbie. Ze względu na szczególną zawiłość sprawy w chwili obecnej Zarząd deliberuje w przedmiocie dalszych czynności względem RPC-PL-020.

O ile nie stwierdzono inaczej, treści niniejszej witryny objęte są postanowieniami licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.