RPC-PL-023

Smoczna drzemka

tagnone

4.3 (3)

4.3 (3)

Rejestracja Porządku Centralnego: PL-023

Ryzyko przechowalnicze: Omega

Poziom zagrożenia: Purpurowy
h-destabilization.webp zagrożenie destabilizacyjne h-gravitational.webp zagrożenie grawitacyjne h-extra-dimensional.webp zagrożenie pozawymiarowe h-extra-terrestrial.webp zagrożenie pozaziemskie h-extreme-temperature.webp zagrożenie temperaturowe h-titanic.webp zagrożenie tytaniczne

Protokoły przechowalnicze: RPC-PL-023 powinien być zablokowany regulowaną obustronnie śluzą, dozwalającą przelot busem kosmicznym klasy Zeta-Diver. Śluza otoczona powinna być murem żelbetowym o wysokości 3,5 m, na którego części wierzchniej nałożona jest możliwa do mechanicznego zsunięcia pokrywa ze stali nierdzewnej. Teren w odległości do 40 m od obiektu desygnuje się jako Placówkę Terenową 154, podlegającą Placówce 154 w pobliżu Kaszgaru. Ekspozytura powinna być obsadzona przez zespół co najmniej pięciu funkcjonariuszy ochrony, dwóch inżynierów Komponentu Inżynieryjnego, dwóch inżynierów Laboratorium Protokolarnego inżynierów i koordynatora badań delegowanego z Pionu Badawczego.

Dostępu fizycznego do obiektu udziela się pracownikom naukowym autoryzowanym przez Głównego Badacza Placówki 154 do przeprowadzenia badań oraz pracownikom Pionu Przechowalniczego do wykonania odgórnie zatwierdzonych czynności. Funkcjonariusze Pionu Ochronnego mogą być przydzieleni do wypraw badawczych oraz inżynieryjnych, o ile wymaga tego charakter przeprowadzanych czynności.

Żadne działania podejmowane w związku z obiektem nie mogą dążyć do naruszenia integralności strukturalnej RPC-PL-023, -1 czy -1a, modyfikacji powłoki -1b ani naruszenia aktualnego stanu -3 — którego utrzymanie jest obecnie najważniejszą dyrektywą. W razie odnotowania wszelkich zmiań związanych RPC-PL-023-1 należy o tym fakcie niezwłocznie powiadomić Głównego Badacza Placówki 154.

Opis: RPC-PL-023 to szczelina w skale powierzchniowej, o długości ok. 102 m, szerokości maksymalnej ok. 13 m i głębokości ok. 7 m, w rzeczywistości bazowej, prowadząca do wymiaru łuzowego RPC-PL-023-1. RPC-PL-023 znajduje się na Przełęczy ████████, w pobliżu 45. równoleżnika północnego, w Kotlinie Dżungarskiej będącej krainą geograficzną Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur, w północno-wschodniej części terytorium Chińskiej Republiki Ludowej. Przed wdrożeniem protokołów przechowalniczych RPC-PL-023 właściwe było trójfazowe zjawisko anomalne wywierające oddziaływanie quasi-grawitacyjne.

Faza_A.webp

RPC-PL-023 podczas fazy A.

Podczas fazy A, trwającej 8 godzin i 24 minuty, RPC-PL-023 przypominała czarną dziurę, albowiem absorbowała fotony z odległości ok. 1040 m, co skutkowało zjawiskami wizualnymi właściwymi czarnym dziurom, takimi jak soczewkowanie grawitacyjne. W trakcie tygodniowych badań — szczegóły w opisie pozyskania — fizycy Autorytetu wykluczyli jednak hipotezę, iż obiekt stanowi czarną dziurę, klasyfikując zjawisko jako anormalne bądź normalne, lecz wciąż fizyce nieznane, niestwarzające jednak żadnego zagrożenia.

Faza_B.webp

RPC-PL-023 podczas fazy B.

Tuż po fazie A następowała trwająca 57 minut faza przerwy, podczas której możliwe było bezpieczne pod względem nawigacji poruszanie się wokół szczeliny. Następnie dochodziło do fazy B, która trwała 8 godzin i 4 minuty, kolejnej fazy przerwy i ponowienia cyklu. Podczas fazy B obiekt przypominał teoretyczną białą dziurę, emitującą promieniowanie widzialne.

RPC-PL-023-1 to wymiar łuzowy w kształcie sześcianu o krawędzi długości około 6 megametrów, w którym panują warunki próżni kosmicznej. W jego środku znajduje się pełnowymiarowa replika Księżyca — RPC-PL-023-1a — częściowo zgodna z budową geologiczną prawdziwego ciała niebieskiego. Różnica polega na tym, iż RPC-PL-023-1a jest w środku geologicznie pusty. Z wykorzystaniem georadaru określono, iż struktura geologiczna rozciąga się do głębokości około 110 m, a zatem objętość jego pustki wynosi około 1,88 × 1010 km3. Z oczywistych względów w skorupie nie występuje zjawisko gradientu termicznego ani oddziaływanie grawitacyjne, co wymusza na eksploratorach obiektu niemal nieprzerwaną korektę swojej pozycji z wykorzystaniem silniczków strumieniowych.

W regionie 12° 25' 43,0 N; 39° 45' 10,5 W1 znajduje się kolejna szczelina w kształcie prostopadłościanu o wymiarach ok. 2300 m × 715 m × 110 m określana jako RPC-PL-023-2. Fotony absorbowane podczas fazy A ściągane były właśnie do niej, a w czasie fazy B — emitowane z niej i wyrzucane przez RPC-PL-023.

RPC-PL-023-2 prowadzi do najwyraźniej śpiącej w pustej części RPC-PL-023-1a istoty — RPC-PL-023-3 — o tytanicznym, lecz nieokreślonym rozmiarze, której badania fizyczne w świetle informacji z dodatku 2. zostały zawieszone do odwołania. Poczynione obrazowanie georadarowe pozwoliło jednak ustalić ogólny jej kształt na zgodny ze starożytnymi chińskimi wizerunkami smoków. Badania akustyczne natomiast umożliwiły osiągnięcie konsensusu w zakresie obecnego stanu RPC-PL-023-3: uznaje się, iż obiekt aktualnie śpi, podczas wdechu absorbując nozdrzami fotony, a podczas wydechu — emitując te cząsteczki, co wyjaśnia zjawiska obserwowane na Ziemi w związku z z RPC-PL-023.

Kierując się kierunkami ziemskimi podczas przechodzenia przez RPC-PL-023, lokalizuje się także obiekt RPC-PL-023-1b, znajdujący się na północnej ścianie wymiaru łuzowego. RPC-PL-023-1b stanowi prowizoryczną, półkulistą replikę Słońca w skali 1:1000 (średnica: 1393 km). Obiekt powleczony jest szkłem o grubości 2,3-6,5 m, skupiającym światło z wewnątrz w formie intensywnego snopu skierowanego na RPC-PL-023-2. Za powłoką znajduje się nieokreślona, szacowana na miliony, liczba świec woskowych o średnicy ok. 13 m i wysokości ok 28 m — co prowadzi do wniosku, iż w środku znajduje się również najwyraźniej nieskończony zapas tlenu i możliwość usuwania produktów przemiany chemicznej zachodzących w trakcie spalania świec, aczkolwiek co do kwestii drugiej — nie stwierdzono, by którakolwiek z zaobserwowanych świec zgasła. W czasie odkrycia obiektu określono jednak, iż zdolność do skupiania światła przez powłokę jest utrudniona ze względu na powstałe w niej w nieznany sposób2 zniekształcenia w szkle ją tworzącym. W trakcie trwającej 78 dni operacji mającej na celu usunięcie zjawisk związanych z RPC-PL-023 dwadzieścia dwa zespoły fizyków i inżynierów Autorytetu przywróciły należyty stan RPC-PL-023-1b, a co za tym idzie — usunęły zjawiska quasi-grawitacyjne związane z RPC-PL-023.

Nie określono również, w jaki sposób repliki obiektów niebieskich utrzymują się w próżni mimo oddziaływania na nie takich czynników, jak działalność fizyczna Autorytetu czy poruszenia RPC-PL-023-3. Biorąc pod uwagę wyinterpretowane z informacji etnologicznych okoliczności powstania RPC-PL-023-1, obecnie utrzymuje się, iż cały wymiar łuzowy powstał zgodnie z wolą RPC-PL-023-3, zanim ten osiągnął stan snu, i zatem pewne, jeśli nie wszystkie, prawa fizyczne mogły zostać ustalone przez niego. Hipotezę tę powszechnie uznaje się za leniwą, acz jednocześnie podkreśla się, iż nie zaproponowano dotąd racjonalnej alternatywy.

Grono badawcze wyraziło zaniepokojenie okolicznościami powstania szczeliny. Wykluczono, iż jest ona skutkiem aktywności górniczej czy sejsmicznej na podstawie danych o regionalnej działalności wydobywczej i ruchach płyt tektonicznych. Zdecydowana większość badaczy proponuje, iż RPC-PL-023 może być częścią faktycznego wejścia do RPC-PL-023-1, która znajduje się w Kotlinie Dżungarskiej, i jako najsłabszy element struktury wymiaru łuzowego jest najbardziej podatna na uszkodzenia. Biorąc pod uwagę burzliwą aktywność sejsmiczną regionu w latach poprzedzających, przyjmuje się, iż to nie czynnik zewnętrzny wywołał powstanie szczeliny, a wewnętrzny. Konieczność korekcji soczewki RPC-PL-023-1b prowadząca do przywrócenia prawidłowego względem jej domniemanych celów działania, które usunęło zjawisko trzech faz RPC-PL-023, pozwoliła założyć, iż szczelina mogła powstać na skutek usilnych prób poboru dostatecznie intensywnego światła przez RPC-PL-023-3, który albo intencjonalnie, albo przypadkowo dokonał rozbicia wymiaru łuzowego od środka.

Obecnie w RPC-PL-023-1 prowadzone są ekspedycje mające na celu zmapowanie pozostałej części wymiaru oraz scharakteryzowanie zawieszonych w nim obiektów. Znaczna część badaczy wyraża chęć przeprowadzenia obrazowania RPC-PL-023-3, acz obecnie uznaje się, iż na tę chwilę szacowane ryzyko przewyższa oczekiwane korzyści naukowe płynące z realizacji tego typu przedsięwzięć badawczych.

Dodatek 1: Pozyskanie.

Dodatek 2: Streszczenie wyników badań etnologicznych Lightline.


O ile nie stwierdzono inaczej, treści niniejszej witryny objęte są postanowieniami licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.