Pogodynka
tagnone
 Najlepsza praca |
 Top 10 przekładów |
 Najlepszy Joke |
 Top 10 |
 Aktywny kontrybutor |
 Zwycięzca konkursu |
 Drugie miejsce na konkursie |
 Zwycięzca wyzwania |
4.5 (4) |
4.5 (4) |
{$translationblock} |  |
Rejestracja Porządku Centralnego: PL-029
Klasa: Gamma-Żółty
| Zagrożenia:Pozostałe właściwości: |  zagrożenie agresją |
 zagrożenie balistyczne |
 zagrożenie bezcielesne |
 zagrożenie biologiczne |
 zagrożenie destabilizacyjne |
 zagrożenie ekologiczne |
 zagrożenie elektromagnetyczne |
 zagrożenie elektryczne |
 zagrożenie emocjonalne |
 zagrożenie geologiczne |
 zagrożenie grawitacyjne |
 zagrożenie grupowe |
 zagrożenie halucynogenne |
 zagrożenie ideologiczne |
 zagrożenie informacyjne |
 zagrożenie kinestetyczne |
 zagrożenie klimatyczne |
 zagrożenie kontrolą umysłu |
 zagrożenie korozyjne |
 zagrożenie mechaniczne |
 zagrożenie mikroskopijne |
 zagrożenie mnemoniczne |
 zagrożenie niemierzalne |
 zagrożenie ontologiczne |
 zagrożenie organiczne |
 zagrożenie pozawymiarowe |
 zagrożenie pozaziemskie |
 zagrożenie prawdopodobieństwa |
 zagrożenie psychotroniczne |
 zagrożenie radiacyjne |
 zagrożenie regeneracyjne |
 zagrożenie regresją mentalną |
 zagrożenie replikacyjne |
 zagrożenie rozumnością |
 zagrożenie ruchowe |
 zagrożenie sensoryczne |
 zagrożenie słuchowe |
 zagrożenie świadomością |
 zagrożenie teleportacją |
 zagrożenie temperaturowe |
 zagrożenie temporalne |
 zagrożenie toksyczne |
 zagrożenie transmutacyjne |
 zagrożenie tytaniczne |
 zagrożenie wizualne |
 zagrożenie wodne |
 zagrożenie wybuchem |
Protokoły przechowalnicze: RPC-PL-029 zabezpieczony jest w Placówce Terenowej 182. Osobnik zamknięty jest w celi pozbawionej wejścia i okien, wykonanej w całości z nadstopu Inconel 625, zalanej w 94,2% wodą. RPC-PL-029 utrzymywany jest w stanie topienia. Cela przechowalnicza znajduje się 230 m p.p.t. i niemożliwe jest uzyskanie do niej dostępu fizycznego w inny sposób, niż poprzez przeprowadzenie robót budowlanych trwających co najmniej 20 godzin, gdyby przeznaczyć do nich wykwalifikowany, pełny zespół robotników z dostępem do nowoczesnej technologii.
Ekspozytura otoczona jest wysokim na 4 metry żelbetowym murem, po którym przebiega drut kolczasty pod napięciem 2000 V. Do placówki nie mają wstępu pracownicy z poświadczeniem bezpieczeństwa poziomu wyższego niż 3. (tajne). Wszelkich intruzów należy zatrzymać, przesłuchać, a następnie poddać kasacji wspomnień.
W dniu 30 grudnia 2006 roku RPC-PL-029 został poddany insercji na Zaplecze.
Zrekonstruowana fotografia RPC-PL-029 z roku 1934.
Opis: Obiekt to humanoid przypominający ok. 30-letnią kobietę rasy kaukaskiej. Osobnik mierzy 166 cm wzrostu i posiada 59 kg masy ciała. RPC-PL-029 nie jest wrogi wobec ludzi ani Autorytetu, a ponadto nie okazuje zachowania agresywnego ani nie podejmuje prób wyrządzenia obrażeń innym osobom.
Właściwości anomalne obiektu dotykają jego biologii, która nie podlega procesom starzenia się, niemożności jego uśmiercenia oraz faktu, iż RPC-PL-029 jest nieprawdopodobnie częstym ocalałym z katastrof naturalnych1, które jednak nie wyrządzają mu żadnej krzywdy fizycznej. Przebywające przy RPC-PL-029 osoby trzecie jednak bardzo często są ofiarami śmiertelnymi takich zdarzeń.
Część kadry naukowej spekuluje, iż RPC-PL-029 musiał dawniej stać się przedmiotem upośledzonego2 oddziaływania nieznanego obiektu RPC, który stwarza zagrożenie prawdopodobieństwa. Normalne oddziaływanie takiego obiektu spowodowałoby bowiem, iż katastrofy naturalne dotykałyby obiektu i w końcu doprowadziłyby do jego zgonu. Anulacje niebezpieczeństwa dotyczą także tych jego źródeł, które zostały zapoczątkowane w wyniku działań osób trzecich. Nieliczni naukowcy zajmują stanowisko, iż RPC-PL-029 jest ofiarą konfliktu dwóch zjawisk anomalnych o naturze konkurencyjnej lub bezpośrednio opozycyjnej, które zostały z nim sprzężone. Niektórzy badacze dopatrują się związku Koalicji Jednostek Przyszłościowych z genezą RPC-PL-029, uzasadniając hipotezę okolicznościami pozyskania obiektu oraz podobieństwem stanu obiektu i ogólnych celów Koalicji.
Na podstawie hipotezy dr. Cypriana Smolarza dowiedziono, iż jedynie nieprzerwane próby uśmiercenia RPC-PL-029 pozwalają na względnie bezpieczne przechowywanie obiektu.
Dodatek 1: Pozyskanie.
Obiekt odkryto w dniu 10 września 1997 roku, gdy [UKRYTO] Autorytetu został powiadomiony przez pracownika Koalicji Jednostek Przyszłościowych o zdarzeniu na Komisariacie Policji w ███████████ ███████3. Po zbadaniu doniesienia określono, iż na ww. KP pojawiła się kobieta twierdząca, iż to ona spowodowała tzw. powódź tysiąclecia, i proszącej policjantów o jej zastrzelenie. Kobietę, w braku możliwości opanowania jej coraz agresywniejszego zachowania, skierowano na obserwację w szpitalu psychiatrycznym w █████████. Autorytet początkowo podzielał opinię policji na temat zdrowia psychicznego kobiety, nawet mimo informacji od Koalicji Jednostek Przyszłościowych, którą początkowo uznano za próbę zmanipulowania organizacji zgodną z niejednoznacznym stosunkiem kjp do Autorytetu.
Sytuacja zmieniła się w dniu 16 września 1997 roku, gdy ww. szpital psychiatryczny został zniszczony na skutek uderzenia meteorytu o wymiarach [UKRYTO], dzięki którym spowodowane zniszczenia objęły samą infrastrukturę szpitala, nie pozostawiając krateru uderzeniowego. Nadto nie doszło do wzbudzenia zainteresowania publicznego, którego nie zdołano by osłabić poprzez fabrykację przyczyn eksplozji. Pomimo śmierci wszystkich pacjentów i pracowników medycznych, RPC-PL-029 zdarzenie przetrwała, w czego następstwie Autorytet objął ją planem przechowalniczym. Samą katastrofę zamaskowano jako eksplozję wywołaną ulatniającym się w kuchni szpitala gazem ziemnym. Astronomów, którzy zdołali zaobserwować meteoryt, w toku niezależnego postępowania przekonano, iż doszło do złego oszacowania rozmiarów meteorytu i w rzeczywistości uległ on spaleniu podczas przechodzenia przez atmosferę. Adres [UKRYTO] pracownika KJP w chwili potwierdzenia właściwości anomalnych RPC-PL-029 był już wykasowany.
Przesłuchanie wstępne
Data i czas: 17.09.1997 r., 13:02
Miejsce: Placówka Tymczasowa 182-C
Przesłuchujący: Dr Cyprian Smolarz, lekarz medycyny ratunkowej i katastrof
Przesłuchiwany: RPC-PL-029
Dr Smolarz: Czy może pani powtórzyć nam swoje zeznania przed policją, z zeszłego tygodnia?
RPC-PL-029: Mówiłam i nie wierzyli! Jak cała reszta-
Dr Smolarz: Wiemy, że powiedziała pani prawdę. Teraz chcemy, by ją pani nam powtórzyła.
RPC-PL-029: [pauza] J-jestem… Jestem magnesem na katastrofy. Nieśmiertelnym magnesem. Jak to brzmi?
Dr Smolarz: Niepokojąco, zwłaszcza że placówka, w której została pani umieszczona na obserwację psychiatryczną, została całkowicie zniszczona w wyniku nieprawdopodobnej klęski żywiołowej, którą pani jedna przeżyła. Od jak dawna doświadcza pani tego zjawiska?
RPC-PL-029: Zjawiska, kurwa?! To jest klątwa! Jestem samotną osiemdziesięciolatką w ciele dwudziestopięciolatki! Nie pamiętam nawet, jak rozmawiać z ludźmi! Chciałabym, ale nie mogę, bo mogłabym skazać ich tym na śmierć. Wie pan, ile razy już tak się stało? Dwadzieścia lat temu straciłam rachubę! Nie mogłam się nawet pojawić na pogrzebie mojego synka, żeby nie zabić reszty rodziny, której już nie pamiętam. Mój mąż ożenił się z moją przyjaciółką, bo uznał, że od niego uciekłam!
Dr Smolarz: Mówiła pani policji, między innymi, o pożarze w Kuźni Raciborskiej, w 1992 roku, i o tak zwanej Zimie Stulecia w styczniu 1979 roku. Teraz zaś mieliśmy w Polsce masywną powódź. Gdybyśmy mieli kierować się czystą statystyką, to katastrofy, o których pani mówi, oddzielone są całymi latami. Czy naprawdę było ich tak wiele, że nie pamięta pani ich liczby?
RPC-PL-029: [zakrywa twarz dłonią] To kurestwo może zaatakować w każdej jebanej chwili. Tak, raz są to lata, a innym razem dni, a nawet minuty! Nie idzie się do tego przyzwyczaić, a ja nie pamiętam nawet tego, jak wiele razy, kierując się właśnie szykowną statystyką, doprowadziłam do tragedii.
Dr Smolarz: Czy zanik objawów starzenia się organizmu i manifestacja zja- tej, tak zwanej, klątwy pojawiły się w tym samym momencie? Jeżeli tak, to kiedy? Trzecie pytanie: czy mówiąc o klątwie, sugeruje pani, iż ktoś panią dosłownie przeklął… złym zaklęciem?
RPC-PL-029: [pauza] Pierwsza katastrofa, z której wyszłam bez szwanku, miała miejsce w dwudziestym piątym, gdy pojechałam z krewnymi w Tatry. Lawina ich zabiła, a mnie ominęła. Miałam trzynaście lat, więc nie mam pojęcia, komu mogłam zajść za skórę, żeby mnie przeklął. Moi rodzice też nic nikomu nie zrobili. N-nie wiem. Może dziadkowie? Jednakże wydaje mi się, że na dobre tamto świństwo mnie dotknęło, gdy skończyłam dwudziesty piąty rok życia. Wtedy właśnie moje ciało przestało się zmieniać i dzień po moich urodzinach nastąpiła kolejna katastrofa. Porzuciłam męża i s-synka, żeby nie sprowadzić na nich… czegoś.
Dr Smolarz: Już nigdy się pani z nimi nie kontaktowała?
RPC-PL-029: Nie… Chciałam się zabić. Wie pan? Chciałam- chcę już cholernego końca tego wszystkiego. To świństwo nie pozwoliło mi jednak ze sobą skończyć. Raz skoczyłam z norweskiego fiordu. Gdy spadałam, zawiało tak mocno, że wylądowałam na pobliskiej polanie, jak na jakiejś poduszce. Podcięcie żył? Wyobraża pan sobie, że nierdzewna stal zardzewiała i obróciła się w pył w ułamku sekundy? Broń palna? Żadna nie nigdy zadziałała, gdy lufa skierowana była na mnie.
Dr Smolarz: W takim razie ta, tak zwana, klątwa uniemożliwia pani również śmierć. Czy znalazła pani jakikolwiek sposób na unikanie katastrof?
RPC-PL-029: Nie… Boi się pan, prawda? [patrzy w kamerę w rogu pokoju] Wszyscy się boicie i macie ku temu świetne powody. Waszym jedynym rozwiązaniem jest mnie zabić. Błagam!
Oświadczenie końcowe4: Doktor Cyprian Smolarz przedstawił nagranie z przesłuchania Głównemu Badaczowi Placówki Badawczej 182, który uzyskał od GD-13 zgodę na przeprowadzenie prób terminacji obiektu. Ze względu na możliwą rychłość katastrofy naturalnej podjęto decyzję w trybie pilnym i zaplanowano czynności terminacyjne na dzień następny, czyli 18 września 1997 roku.
Dodatek 2: Czynności terminacyjne.
Zgodnie z oświadczeniem opisanym w Dodatku 1. Główny Badacz Placówki Badawczej 182, za zgodą GD-13, wydał w dniu 17 września 1997 roku nakaz podjęcia czynności dążących do wyrządzenia śmiertelnych obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia RPC-PL-029. Zaplanowano wykorzystanie do tego celu dziewięciu metod uśmiercania. Warto odnotować, iż RPC-PL-029 nie wyraził sprzeciwu, a co więcej — poprosił o poddanie go terminacji. Sesję poprzedzono podaniem C14H16N2O25 w dawce wywołującej znieczulenie ogólne, a następnie okresowo anestezję podtrzymywano.
Log czynności terminacyjnych
18.09.1997, 08:29-08:35 (1)
Terminacja nieudana
Metoda: Porażenie zmiennym prądem elektrycznym o napięciu 3000 V i natężeniu 250-350 mA.
Rezultat: Doszło do przebicia w urządzeniu, w wyniku czego kat doznał poparzeń trzeciego stopnia.
18.09.1997, 08:50-08:53 (2)
Terminacja nieudana
Metoda: Rozstrzelanie przez pluton egzekucyjny złożony z operatorów MDS Papa-3. W przeciwieństwie do charakterystyki procedury klasycznej, wszyscy strzelcy użyją ostrej amunicji.
Rezultat: Doszło do połamania mechanizmów iglicowych we wszystkich karabinach.
18.09.1997, 09:07-10:11 (3)
Terminacja nieudana
Metoda: Całkowite zanurzenie obiektu w wodzie na okres 1 godziny.
Rezultat: Woda nie pozwoliła na zanurzenie w niej obiektu.
18.09.1997, 10:17-10:32 (4)
Terminacja nieudana
Metoda: Dosercowe wstrzyknięcie 150 mg C35H60N2O,,42+6 i po 30 s — 300 mEq KCl7.
Rezultat: Oba związki chemiczne zostały natychmiast zdegradowane przez organizm obiektu.
18.09.1997, 10:58-13:45 (5)
Terminacja nieudana
Metoda: Spopielenie obiektu w piecu krematoryjnym.
Rezultat: Ogień dokonał otoczenia obiektu, nie wyrządzając mu żadnych szkód, a promieniowanie cieplne nie dochodziło do ciała RPC-PL-029.
18.09.1997, 13:56-14:17 (6)
Terminacja nieudana
Metoda: Powieszenie z celem pierwszorzędnym przerwania rdzenia kręgowego i drugorzędnym w postaci uduszenia obiektu.
Rezultat: Trzy wzmocnione sznury pękły pod ciężarem obiektu.
18.09.1997, 14:28-14:49 (7)
Terminacja nieudana
Metoda: Zagazowanie 2400 mg/m3 HCN8.
Rezultat: Cyjanowodór nie związał się z hemem oksydazy cytochromu c, wobec czego nie doszło do upośledzenia fosforylacji oksydacyjnej. Ostatecznie nie osiągnięto celu w postaci śmiertelnego niedotlenienia histotoksycznego obiektu.
18.09.1997, 14:53-14:59 (8)
Terminacja nieudana
Metoda: Przebicie serca lub innych rejonów witalnych z pomocą ostrza ze stali nierdzewnej.
Rezultat: Trzy ostrza zdegenerowały się, nim zdążyły dotknąć naskórka obiektu.
18.09.1997, 16:02-16:34 (9)
Terminacja nieudana
Metoda: Umieszczenie obiektu w komorze alfa superpompy Midonai-900T w Placówce ███. W komorze alfa następnie dojdzie do wytworzenia próżni w ciągu 3 minut.
Rezultat: Nie odnotowano dekompresji ciała RPC-PL-029 ani niedotlenienia obiektu. Obecnie kadra badawcza nie jest w stanie wyjaśnić, w jaki sposób powiązane z obiektem zjawisko anomalne umożliwiło mu przeżycie ponad 25 minut w próżni.
Oświadczenie końcowe: Terminacja obiektu została uznana za niemożliwą do skutecznego przeprowadzenia. Dalszych prób wobec tego zaniechano. Laboratorium Protokolarne rozpoczęło przygotowywanie protokołów przechowalniczych zdolnych do możliwie najskuteczniejszego stłumienia oddziaływania zjawisk anomalnych związanych z RPC-PL-029. Z Placówki Tymczasowej 182 usunięto personel z poświadczeniem bezpieczeństwa wyższym niż 3. (tajne). Dyrektor Placówki Badawczej 182 wydał zarządzenie przekształcające Placówkę Tymczasową 182 w Placówkę Terenową 182.
Doktor Cyprian Smolarz wysunął hipotezę, iż możliwe jest, że zjawisko wytwarzające lub przyciągające na skutek zmiany prawdopodobieństwa katastrofy naturalne do RPC-PL-029 nie powoduje rzeczonych skutków, gdy obiekt znajduje się już w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, albowiem aby zaszedł katastrofalny pierwszy efekt zjawiska, obiektowi nie może w tym czasie nic zagrażać. Lekarz niezwłocznie zastrzeł, że poleganie na jego hipotezie przy projektowaniu protokołów przechowalniczych doprowadziłoby do skrajnie niehumanitarnego traktowania RPC-PL-029. Prowadzący sprawę naukowcy z ProLab przyjęli, iż przedsięwzięcie takie jest jednak usprawiedliwione, jeśli porównać potencjał szkód u RPC-PL-029 z potencjałem szkód w zakresie populacji ogólnoświatowej związanych z oddziaływaniem sprzężonych z obiektem zjawisk anomalnych. W następstwie Główny Badacz wydał zgodę na wykorzystanie hipotezy dr. Cypriana Smolarza przez Laboratorium Protokolarne.
Przesłuchanie kontrolne
Data i czas: 19.09.1997 r., 09:02
Miejsce: Placówka Terenowa 182
Przesłuchujący: Dr Cyprian Smolarz, lekarz medycyny ratunkowej i katastrof
Przesłuchiwany: RPC-PL-029
RPC-PL-029: Dziękuję.
Dr Smolarz: Za co?
RPC-PL-029: Za to, że próbowaliście mi pomóc.
Dr Smolarz: Jak się pani czuje?
RPC-PL-029: [wzrusza ramionami] Nijak. Tylko utwierdziło mnie to w przekonaniu, że nic nie można zrobić w mojej sprawie.
Dr Smolarz: Tak się składa, że… Jeżeli nie chce pani, by związane z panią katastrofy nadal miały miejsce, to być może- prosimy- proszę…
RPC-PL-029: O co pan prosi?
Dr Smolarz: O wybaczenie. W nadchodzących dniach zabezpieczymy panią w sposób, który być może zapobiegnie wszystkim tym katastrofom naturalnym.
RPC-PL-029: To dobrze! Dlaczego w takim razie prosi mnie pan o wybaczenie?
Dr Smolarz: Ch-chodzi o to, że… Będzie to dla pani wyjątkowo niekomfortowe.
RPC-PL-029: Co to znaczy?
Dr Smolarz: Chcę, żeby pani wiedziała, że nie spocznę, póki nie znajdę lepszego rozwiązania.
RPC-PL-029: C-co chcecie mi zrobić?
Dr Smolarz: Przepraszam. [badacz wychodzi z pomieszczenia]
RPC-PL-029: Nie rozumiem!
Oświadczenie końcowe: DO DIABŁA Z TYM!
Oświadczenie końcowe: W dniu 28 września 1997 roku RPC-PL-029 została umieszczona w aktualnej przechowalni zgodnie z wytycznymi opisanymi w protokołach przechowalniczych.
Dodatek 3: Wyrok Trybunału Karnego Autorytetu.
Wyrok Trybunału Karnego Autorytetu
z dnia 30 października 2006 roku
III R 94/06
KLAUZULA WYKONALNOŚCI NADANA 21.11.2006 R. PRZEZ GD-08
WYROK WYKONANY 30.12.2006 R. PRZEZ IW-TKA
Trybunał Karny Autorytetu, w składzie: sędzia przewodniczący Dorothy MacPalley, sędzia sprawozdawca Jeremy Struts, sędzia referent Tomasz Kontai, z udziałem w charakterze oskarżyciela Roberta Halskiego, kontrolera Centrum Kontroli Oddziału Ustalania Celowości i Hierarchizacji Obostrzeń, po rozpoznaniu w dniu 30 października 2006 roku sprawy Marii Narwojsz oskarżonej o popełnienie czynu zabronionego z art. 191 § 3 Konwencji Autorytetu, na skutek wniesienia aktu oskarżenia przez kontrolera Roberta Halskiego w dniu 8 października 2006 roku,
- I. zmienia kwalifikację czynu zarzucanego oskarżonej Marii Narwojsz na art. 191 § 4 Konwencji Autorytetu;
- II. wymierza oskarżonej Marii Narwojsz karę łączną w postaci nagany i przeniesienia na inne stanowisko;
- III. uchyla zarządzenie Głównego Badacza Placówki 182 z dnia 18 września 1997 roku w sprawie zmiany protokołów przechowalniczych RPC-PL-029 i zasądza przekazanie obiektu do Pionu Specjalnego w celu wdrożenia stosownych rozwiązań szczególnych.
Stronom przysługuje prawo do wniesienia odwołania od orzeczenia Trybunału Karnego Autorytetu do Prezesa Trybunału Karnego Autorytetu w terminie 7 dni od dnia doręczenia im poświadczonych odpisów orzeczenia.
W razie niewniesienia odwołania w terminie strony mogą wnieść w ciągu 7 dni od ustania usprawiedliwionych przyczyn niezachowania terminu wniosek o przywrócenie terminu wraz z dokonaniem czynności, od której termin przysługiwał.
W przypadku niewniesienia skutecznego odwołania, orzeczenie staje się prawomocne i jeśli było skazujące, zostaje przekazane Dyrektorowi Globalnemu 08 w celu nadania klauzuli wykonalności. Stronom przysługuje prawo do przedstawienia Dyrektorowi Globalnemu 08 za pośrednictwem Sekretariatu Zarządu opinii na temat trafności orzeczenia.
W razie nadania klauzuli wykonalności orzeczenie zostaje przekazana do Izby Wykonawczej Trybunału Karnego Autorytetu, gdzie podlega niezwłocznemu wykonaniu.
Uzasadnienie
W wyniku kontroli przeprowadzonej w dniu 1 października 2006 roku, w Placówce Badawczej 182 i ekspozyturach podległych przez kontrolera Roberta Halskiego z Centrum Kontroli Oddziału Ustalania Celowości i Hierarchii Obostrzeń na wniosek Cypriana Smolarza, starszego badacza przydzielonego do lokalnej komórki organizacyjnej Sekcji Biologicznej Biura Analizy i Nauki, w Placówce Badawczej 182, oskarżyciel dopatrzył się skrajnie niehumanitarnego traktowania RPC-PL-029. Zajmujący się sprawą kontroler w następstwie, korzystając z przysługujących mu uprawnień, wydał Głównemu Badaczowi Placówki Badawczej 182, Marii Narwojsz, nakaz przekazania obiektu do nowo utworzonego Pionu Specjalnego w celu określenia stosownego dalszego sposobu postępowania z RPC-PL-029, pod rygorem postawienia Głównemu Badaczowi zarzutu naruszenia art. 191 § 3 Konwencji Autorytetu, który stanowi:
Kto sprowadza na obiekt będący przedmiotem programu przechowalniczego Autorytetu szczególną mękę fizyczną lub psychiczną, mając do wyboru możliwość humanitarniejszą i racjonalną pod względem kosztów, podlega karze nagany, pozbawienia stanowiska lub stopni i tytułów zawodowych bądź naukowych, zwolnienia z Autorytetu lub pozbawienia wolności w wymiarze od roku do lat dziesięciu.
W terminie dni 7 Główny Badacz pozostawił ww. nakaz bez odpowiedzi. W następstwie w dniu 14 października kontroler Robert Halski przedstawił Trybunałowi akt oskarżenia przeciwko Marii Narwojsz wraz z aktami sprawy oraz nakazał Służbie Bezpieczeństwa Autorytetu jej zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie przed Trybunał na rozprawę zaplanowaną na dzień 30 października 2006 roku.
Prezes Trybunału Karnego Autorytetu, po zapoznaniu się z aktami sprawy, uznał, że nadaje się ona do rozpoznania przez Izbę Powszechną, w czego następstwie przekazał akta sprawy Wiceprezesowi ds. Izby Powszechnej w celu doboru składu orzekającego i nadania sprawie biegu.
W trakcie rozprawy oskarżona Maria Narwojsz wyjaśniła, iż w nawet w świetle powołania Pionu Specjalnego, środki wymagane do przeprowadzenia czynności realizowanych przez Pion należy uznać za nieusprawiedliwione względem obecnych szkód stwarzanych wobec RPC-PL-029 realizowanych przez skuteczne i mniej obciążliwe pod względem mikroekonomicznym rozwiązania obecnie wdrożone. Na uzasadnienie swoich racji oskarżona przedstawiła Trybunałowi kosztorys wydatków wraz z analizą porównawczą sporządzone przez audytora Oddziału Spraw Finansowych, Nathaniela Gersona.
Oskarżyciel powołał na świadka Cypriana Smolarza, którego zgłoszenie było przyczyną przeprowadzenia kontroli przez kontrolera Roberta Halskiego. Świadek zeznał, że, wykonując w latach 1997-1998 pracę na rzecz Placówki Tymczasowej 182, a później Placówki Terenowej 182, wielokrotnie spotkał się z odmową nie tyle rozważenia, ile choćby zapoznania się oskarżonej z propozycjami złagodzenia cierpienia psychofizycznego RPC-PL-029. Ponadto świadek zeznał, iż przekazana projektującemu protokoły przechowalnicze obiektu zespołowi Laboratorium Protokolarnego bazowała na jego hipotezie, której nie zechciano zbadać w toku eksperymentu czasowego. Oskarżyciel przedstawił dowody z korespondencji służbowej świadka i oskarżonej, potwierdzające treść zeznań Cypriana Smolarza w zakresie 168 propozycji.
Oskarżyciel prosił również Trybunał o zwrócenie uwagi na styl wiadomości autorstwa oskarżonej, który ma wskazywać, że oskarżona zadowolona była z minimalnych kosztów utrzymywania RPC-PL-029 w jego aktualnym stanie i nie była w żadnym stopniu zainteresowana dobrem RPC-PL-029, mając na względzie swoje statystyki jako jednego z uznanych menedżerów Pionu Badawczego. Oskarżona ostentacyjnie przyznała, iż ujawniona korespondencja jest prawdziwa, aczkolwiek nie zgodziła się z oskarżycielem co do pejoratywnego względem RPC-PL-029 stylu jej wiadomości.
Na pytanie Trybunału, dlaczego oskarżona nie udzieliła kontrolerowi odpowiedzi na nakaz, Maria Narwojsz skorzystała z prawa do odmowy udzielenia odpowiedzi.
Trybunał niezależnie zlecił przeprowadzenie w dniach 8-9 października 2006 roku wywiadu środowiskowego przez kontrolerów Centrum Kontroli w celu uzyskania lepszego zrozumienia na temat charakteru oskarżonej. Oprócz tego zwrócono się z prośbą o opinię Naczelnika Pionu Specjalnego w zakresie obciążenia mikroekonomicznego ewentualnego poddania RPC-PL-029 rozwiązaniom szczególnym.
Na podstawie wyników wywiadu środowiskowego Trybunał ustalił, iż Maria Narwojsz cieszy się nienaganną opinią w środowisku zawodowym oraz prywatnym.
Nadesłana w dniu 9 października odpowiedź Naczelnika Pionu Specjalnego pozwoliła na przyjęcie, iż koszty wdrożenia rozwiązań szczególnych są zmienne i częstokroć przedstawiane w formie widełkowej, albowiem rozwiązania owe nie muszą być wdrażane jedno po drugim, jeśli osoba decyzyjna, tj. Naczelnik Pionu Specjalnego lub dyrektor globalny tak stwierdzą. Obciążenie ryzykownymi z perspektywy mikroekonomicznej rozwiązaniami szczególnymi jest jednostkowo znacznie mniejsze niż insercji obiektu na Zaplecze. Jednakże, jeżeli porównać algorytm standardowy, to jest taki, który instruuje, by podjąć próbę wykonania środków najpierw neutralizacyjnych, potem translokacyjnych, a następnie likwidacyjnych, to łączne koszty znacząco przekraczają obciążenia wspomnianą insercją obiektu na Zaplecze.
Zważywszy powyższe ustalenia, Trybunał stwierdza:
Zarzucany oskarżonej czyn z art. 191 § 3 Konwencji Autorytetu popełniony może zostać tylko umyślnie i w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Oznacza to, że strona skarżąca musi wykazać, iż oskarżony podjął działanie lub zaniechanie, zamierzając lub godząc się na ewentualność, iż rezultat podjętych czynów faktycznych wypełni znamiona strony przedmiotowej przestępstwa.
Obowiązku tego oskarżyciel jednak nie udźwignął. Ratio legis przepisu z art. 191 § 3 Konwencji Autorytetu jest sankcjonowanie zamierzonego podejmowania przez sprawcę w ramach realizacji obowiązków zawodowych działań lub zaniechań szczególnie uciążliwych w zakresie fizycznym lub psychicznym dla obiektu o charakterystyce istoty rozumnej i świadomej, a nadto zdolnej do odczuwania na poziomie co najmniej zbliżonym do ludzkiego. Jednocześnie wystąpić musi alternatywa wobec tychże działań lub zaniechań, której koszty można usprawiedliwić względem aktualnie wyrządzanej obiektowi rozumnemu krzywdy. Ocena dowodu z wyjaśnień oskarżonej i dowodu z dokumentu w postaci korespondencji oskarżonej ze świadkiem Cyprianem Smolarzem w żaden sposób nie prowadzi do wniosku, iżby oskarżona, świadoma racjonalnej ekonomicznie alternatywy, która byłaby humanitarniejsza niż aktualnie stosowane rozwiązania, zadecydowała o podtrzymaniu okrutniejszych środków przechowalniczych.
Trybunał nie podziela również tezy oskarżyciela, iż styl korespodencji można zinterpretować jako dowodzący niedopuszczalnego nastawienia pracownika Autorytetu względem obiektów takich, jak RPC-PL-029. Jedyne, o czym on świadczy, to chłodne i dosyć wyrachowane podejście oskarżonej do zjawisk anomalnych sprzężonych z nośnikami rozumnymi, którego nie można — nie uchybiając zasadom logicznego rozumowania — zgeneralizować do wniosku, że owo nastawienie przekłada się na stosunek oskarżonej do ciążących na niej z mocy Konwencji obowiązków. Przeprowadzony z urzędu dowód z wywiadu środowiskowego również podpiera stanowisko Trybunału w tej kwestii, gdyż opisuje on oskarżoną Marię Narwojsz jako cenioną profesjonalistkę i doświadczoną oraz umiejętną menedżer. Strona skarżąca nie może przedkładać nietrafionych sylogizmów w nadziei, iż Trybunał wywnioskuje z nich adekwatny związek przyczynowy, który byłby oskarżycielowi na rękę.
Jednakże, biorąc pod uwagę całokształt sprawy, Trybunał podzielił niepokój oskarżyciela w kwestii skutków czynów faktycznych dokonanych przez oskarżoną w zakresie RPC-PL-029. Z tego powodu Trybunał, na mocy art. 78 Regulaminu Procesowego, dokonał zmiany kwalifikacji czynu zarzucanego oskarżonej na typ uprzywilejowany stypizowany w art. 191 § 4 Konwencji:
Kto dopuszcza się czynu z § 3 nieumyślnie, podlega karze nagany, przeniesienia na inne stanowisko lub zwolnienia z Autorytetu.
Trybunał dopatrzył się bowiem w działaniach oskarżonej rażącego niedbalstwa w zakresie pozostawania doinformowanym na tematy bezpośrednio związane z nałożonymi na nią obowiązkami. O ile oskarżonej nie można zarzucić intencjonalnego naruszenia prawa, niedopuszczalne jest również przyzwolenie na to, by pracownik przez nieusprawiedliwioną ignorancję — a jak wyżej wskazano, Maria Narwojsz to profesjonalistka, która w świetle swojego doświadczenia nie może usprawiedliwić świadomego niechania zapoznawania się z informacjami ściśle związanymi z jej obowiązkami — uniknął w zupełności odpowiedzialności karnej, szczególnie że zebrany materiał dowodowy każe przypuszczać, iż doprowadziło to do nieocenionego cierpienia psychofizycznego RPC-PL-029.
Wyjaśnienia oskarżonej Marii Narwojsz, według których posiada ona informacje na temat działalności Pionu Specjalnego pozwalające jej dokonać skutecznego porównania rozwiązań przechowalniczych w zakresie obciążenia mikroekonomicznego, należy uznać w ocenie Trybunału za absurdalne. Stoją one bowiem w sprzeczności z faktem, iż oskarżona nie otwarła korespondencji świadka Cypriana Smolarza dotyczącej właśnie rozwiązań szczególnych oferowanych przez Pion Specjalny.
Konfliktu wyjaśnień należy dopatrzeć się również w zespoleniu z innym dowodem przeprowadzonym z urzędu, a mianowicie opinią Naczelnika Pionu Specjalnego. W jej świetle, nawet gdyby oskarżona w jakiś sposób uzyskała informacje na temat omawianego problemu — nie można racjonalnie stwierdzić, że Pion Specjalny oferuje alternatywę niedopuszczalną pod względem kosztów. Nawet gdyby przeprowadzić rozwiązania szczególne według (droższego) algorytmu standardowego, ich koszt byłby wysoki, lecz w żadnym razie nie byłby dysproporcjonalny do stopnia uznawanego w aktualnym orzecznictwie TKA za niedopuszczalny. Decyzja natomiast o transferze obiektu na Zaplecze, podjęta w ramach prerogatywy Naczelnika Pionu Specjalnego lub dyrektora globalnego, jest alternatywą kosztowną, ale nie w stopniu niemożliwym do usprawiedliwienia konkretnymi okolicznościami. Co więcej, jest ona znacznie mniej kosztowna od pełnej realizacji algorytmu standardowego.
Trybunał zmuszony był oddalić przedstawiony przez oskarżoną dowód z dokumentu w postaci kosztorysu wydatków oraz analizy porównawczej OSF. Kosztorys wydatków ponownie należy zakwestionować, nie tylko z powodu powyższego, ale również z uwagi na fakt, iż realizowany jest on według Skróconej Instrukcji SIGMA-11 od 2002 roku (dalej: SIGMA-11) i obecnie wykorzystywany może być jedynie przed OSF jako ogólna prognoza kosztów. W braku wiedzy specjalistycznej Trybunał nie może wypowiadać się na temat trafności ów kosztorysu, nie mając do dyspozycji opinii biegłego księgowego. Nie bez powodu odstąpiono jednak od powołania takowego. W drodze bowiem zwykłej, przeniesionej na grunt analizy prognozowanych wydatków, reguły clara non sunt interpretanda — przedstawione wyliczenia są w oczywisty sposób sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, co pozwala na przyjęcie, iż cechuje je oczekiwana po SIGMA-11 roku znaczna niedokładność. Co więcej, analiza porównawcza audytora OSF, sporządzana przecież na podstawie ww. kosztorysu, nie może budzić co do swojej trafności zaufania Trybunału.
W świetle powyższych ustaleń, Trybunał skazuje oskarżoną na podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 191 § 4 Konwencji, wymierzając jej karę łączną nagany i przeniesienia na inne stanowisko. W zakresie RPC-PL-029, który to obiekt zasługuje w opinii Trybunału na traktowanie humanitarniejsze, postanowiono w niezwłocznie przekazać obiekt do Pionu Specjalnego w celu możliwie najpełniejszego zrównoważenia jego stanu psychofizycznego z obowiązkami Autorytetu wobec bezpieczeństwa ludzkości.
Uznając powyższe za zasadne, Trybunał orzekł jak w dyspozycji.
◀ RPC-PL-028 RPC-PL-029 RPC-PL-030 ▶
